Auteur: yallstvin

Adele – 25

Adele_-_25_(Official_Album_Cover)

Wesh (= yo)! Of beter: “Hello…” voor een nieuwe review. Deze keer bespreken we het album van Adele.

Met ’25’, brengt Adele een derde album uit. Vier jaar na haar vorig album, ’19’, brengt de Britse artieste – voor vele fans – eindelijk iets nieuws. Om verwarring te voorkomen: Adele is 27 jaar oud, de titel heeft dus niets te maken met haar leeftijd.

Qua ondertoon is het album helemaal verschillend met het vorige. ’21’ ging over het ombuigen van verdriet in kracht (omwille van een mislukte relatie). Met ’25’ kijkt ze, majestueus en zelfzeker, terug op dat betreurde verleden. Iedereen heeft waarschijnlijk al van ‘Hello’ gehoord. Dit nummer kentekende haar terugkomst aan de top – en hoe:

  1. Ze brak het streaming-record van de eerste week (de statistieken van 1 week na het uitkomen). 7,32 miljoen keer gestreamed, het “What do you mean” van Bieber, 3,8 miljoen, viel bleek uit tegenover deze getallen.
  2. Na 24 uur had ze al 27,7 miljoen views op Vevo, daarmee het record houdend.
  3. “Hello”, was op iTunes het meest gedownloadde liedje in 102 (!) landen.

Sommigen beweren dat in het album geen afwisseling is, maar dat is echter wel. Met een indrukwekkend team van producers en co-writers (onder meer Bruno Mars), voegt ze een ‘heavy-orgel soul shouter’-stijl aan het liedje toe. “Million Years ago” is dan weer helemaal akoestisch en “Water under the bridge” wordt opgebouwd tot een  “met gospel doordrenkte extase”. Het refrein van “Send my love” lijkt dan weer een déjà-vu na het een eerste keer te beluisteren… het is alleszins speciaal, wat onverwacht.

Een mooi album; de fans hebben zich ongetwijfeld verlekkerd op dit album. Adele heeft een mooie stem, maar voor mensen die geen fan van zijn, zijn twee liedjes voldoende. Gelukkig heeft ze een wijd publiek.

Voor een volgende review zou Y’all iets willen proberen. We zetten twee keuzes van albums en we laten jullie kiezen (door te stemmen) welke van de twee het wordt.

Tchô!

Advertentie
by Categories: Y'alltunesTags: , , , , , Een reactie plaatsen

In de kijker: De Oscars van de poëzie

Het Oscarseizoen nadert en ook het Oscar Romero College reikte enkele prijzen uit. Y’All kon een ticket bemachtigen naar de prijsuitreiking van de felbegeerde poëzieprijs. 500 leerlingen waagden zich eraan een gedicht te schrijven, uit die 500 werden drie leerlingen uit de eerste en derde graad van onze school genomineerd. Samen zakten we af naar de laureatenviering.

27 januari, gedichtendag. Op deze literair hoogstaande dag werden de Oscars van de poëzie uitgereikt. Onze school zond zes leerlingen naar de ceremonie op het Heilig-Maagd-college. Uit de derde graad van onze school werden Thomas Thys (6WEWIA), Maroesja Roman (6HUWE2) en Margot Schepens (6LAMT) genomineerd. Onze eigen Y’Allreporter, Margot Schepens, wist de eerste prijs weg te kapen. Spijtig genoeg haalden de leerlingen uit onze eerste graad, Ruth Jansegers, Tess Moens en Wout Van Der Meersch, het podium niet.

Oscars van de poëzie

Om deze mooie poëzieweek af te sluiten, hebben we voor jullie enkele gedichten uitgepikt. Onderaan nog enkele gedichten van 6ECMT uit de lessen Duits.

Wat is een kraan in de toekomstige tijd?
Zal het er nog wel zijn?
Of een andere betekenis, zoals kranig of gekraand wat dan weer lepel betekent.

Maar zal een lepel dan geen stok zijn?
Langs beide kanten hetzelfde, lepel en lepel.
En wat is dan een stok?
Een gele grasspriet? Maar geel is rood en rood is blauw.
Hoewel blauw dan de grammatica heet.

Maar..

Zal de toekomstige tijd nog wel toekomstig zijn?
De regels van de grammatica op zijn kop, want grammatica is dan eigenlijk een cirkel van nu.
En de mensen zullen zeggen ‘Een graafmachine heeft geen bovenkant’,
want een graafmachine dan is een cirkel nu en een cirkel een ongedefinieerd hoogtechnologisch snufje.

En met weemoed zal men terugdenken aan de tijd waarin grammatica nog juist werd toegepast
en werkwoordsvormen nog juist werte vervoecht.

Zal er dan ooit misschien een cirkel worden uitgevonden die ons verlost van deze regels?
Want een cirkel is een hoogtechnologisch snufje.

En snufjes zijn een cirkel en een cirkel een graafmachine en daarna de grammatica.
Was deze niet blauw, en blauw rood en daarna geel? Zoals een gele grasspriet?
Maar.. dit was een stok en daarna een lepel langs beide kanten.
Hoewel een lepel in die tijd een werkwoord is dat vervoegd wordt als kranig en gekraand,
net als kraan in de toekomstige tijd die niet meer toekomstig zal zijn…

Is een kraan dan een ongedefinieerd hoogtechnologisch snufje?
En zullen ze denken dat de taal
    in een vroeger leven,
          later

leven kan?

 – Thomas Thys

Een naakte bladzijde wacht op dat eerste woord
de eerste kras op het zedelijk wit
Al die volgekladde kantjes liggen achter je
volgekrabbeld met de inkt van het leven
hoe lang nog voor je pen leegbloedt
en die laatste pagina lijkbleek blijft

-Margot Schepens

An einem dunklen Abend
hat ein Mann noch nie gelacht
‚Ich habe viele Probleme‘
hat er mir gesagt
kein Geld keine Mutter
keinen Vater keine Frau
kein Haus
Er lebt in der Kälte
an einer Haltestelle

-Sarah Moeyersoons & Lennert De Smedt

Die Liebe

Der Duft aus den Blumen am Morgen
Die Rose dort allein im Feld
Wunderbar
Der Tau auf dem Blatt
Das Gras
Die Luft
Kugeln am Boden
Die rote Farbe
So schön
Romantisch
Liebe

-Olivier Heylen & Liezel De Kimpe

Zusammen

Der letzte Blick aus dem Fenster am Abend
Ein neues wiedergefundenes vertrautes Gesicht
Eine alte Stimme
Lächeln, der Beginn des Lebens
Der Unbekannte
Die Neugier
Das Stottern
Sprechen, lachen
Neue Erinnerungen
Verführerischen Blick
Begreifen
Liebe
Immer Leben

-Elle De Waegeneer & Hendrik Laurens

by Categories: Leerling in de kijker Een reactie plaatsen

Een dag in het leven van… Meneer Bogaert

De bevallige persoon die ons deze keer een dag in zijn leven laat kijken is niemand minder dan… Meneer Bogaert! Deze immer enthousiaste muziekleerkracht wilde ons vooral niet sparen van zijn allermooiste selfies. Uiteraard komt er hier en daar wat muziek in voor, maar hij laat ons ook zijn andere kant en vooral het harde leven van een leerkracht zien. Kijk maar mee!

Soundtrack:

1) Fris en monter op de bus naar het station van Gent-St-Pieters. Ik ben benieuwd welke verrassingen het examentoezicht voor mij in petto heeft.

meneer Bogaert 1

2) Op de trein nog snel een partituur afwerken voor de repetitie met het schoolbandje straks. Dankzij een Starbucks koffie krijgt mijn gezicht al een beetje kleur.

Foto 2

3) Werken dan maar! Mijn dagtaak bestaat uit het africhten van leerlingen. Hiervoor ontvang ik een bezoldiging van de Vlaamse Overheid. Als ik het goed doe, nemen de leerlingen later een zinvolle plaats in in het maatschappelijk weefsel. Spannend! Ook geeft het voldoening te weten dat ik als leerkracht een heus rolmodel ben en zo een onuitwisbare afdruk nalaat in het ruimtetijdscontinuüm.

(Geen leerlingen werden gekwetst tijdens het maken van deze foto)

Foto 3

4) Repetitie met het schoolbandje. We produceren trillingen in de lucht waarvan de deelsom niet minder dan pure ontroering teweegbrengt bij al dan niet toevallige omstaanders.

Foto 4

5) Terug thuis: Pompidou, de huiskat, verwelkomt me met innig gesnor. Haar filosofische blik op oneindig is een misleidend fabrieksfoutje. Pompidou, de huiskat, is namelijk verre van intelligent genoeg om metafysische probleemstellingen te beschouwen.

Foto 5

6) Niemand heeft me ooit gevraagd: “Hoe komt het dat jij zo goed gitaar kan spelen?” Daarom zeg ik het zelf maar: Ik oefen elke dag een beetje.

Foto 6

7) Zoals elke leerkracht doe ik wel eens boodschappen. Ik kocht verschillende producten aan die ik wens te verwerken in een bereiding. Zoals risottorijst, champignons en kip.

Foto 7

8) Het volgende avontuur in deze rijk gevulde dag! Om ervoor te zorgen dat de douche een plaats blijft waar ik mezelf kan schoonmaken is het uiterst wenselijk dat de douchecabine om te beginnen al schoner is dan mezelf. Schrobben maar dus!

Foto 8

9) Uitgeput maar voldaan rust ik mijn lange lichaam in het aangenaam kalme licht van een klein lampje. Het hoofd vrij van aardse beslommeringen voel ik elke vezel in mijn vermoeide wezen tot rust komen : “Lounging on the couch, just chilling in my onesie!”

Foto 9

by Categories: Een dag in het leven vanTags: , , , , Een reactie plaatsen

In de kijker: Voorzitsters 100-dagen 2016

100dagenVoor onze zesdes is het bijna zover: op 4 februari viert de laatste generatie van het SVI haar resterende 100 dagen hier op school. Naar traditie worden alle leerkrachten en leerlingen hartelijk verwelkomd aan de poort met lippenstift en verf en gaat er ‘s namiddags in de grote zaal een heuse show door. Y’All wist twee van de drie voorzitsters te strikken.

Margot Schepens (6 LAMT) en Laura Allewaert (6 WEWI A) gaven met alle plezier antwoord op onze vragen.

Y’All: Welkom Laura en Margot! Het is aan jullie de eer om dit jaar niet enkel de laatste 100 dagen van de 6’des, maar ook die van het SVI, in goede banen te leiden. Jullie zijn m.a.w. benoemd tot voorzitsters, maar wat houdt jullie functie nu juist concreet in?

Margot: Wij zijn eigenlijk zowat de eindverantwoordelijken. Wij zijn diegenen die ervoor zorgen dat alles op tijd in orde raakt; dat bijvoorbeeld de klasacts tegen de afgesproken datum afgewerkt zijn, dat de directie en de graadcoördinator op de hoogte gehouden worden van de vorderingen van de show, dat de commissievoorzitters hun deadlines halen, …

Laura: Ook voor de communicatie staan wij in: als er iets (door de commissievoorzitters) beslist wordt, moeten wij ervoor zorgen dat alle zesdes daar over ingelicht worden.

Y’All: Hoe gaan jullie hierbij te werk?

Margot: We werken met een systeem van commissies. In totaal zijn er zo acht: scenario, regie, allerlei, fuif en galabal, muziek, foto’s en jaarboek, dans, decor en techniek. Om de zoveel weken roepen we dan de verantwoordelijken van die commissies, de commissievoorzitters, samen voor een vergadering tijdens de middagpauze waarbij we bekijken hoever we op alle vlakken staan. Bij die vergaderingen wordt overlegd welke zaken er nog moeten gebeuren en hoe we het best eventuele problemen oplossen.

Laura: Na zo’n vergadering wordt dan altijd door een van de voorzitsters een document gepost met wat er die middag definitief beslist en in orde gebracht is. Ook de dingen die door de commissievoorzitters tegen de volgende vergadering afgewerkt moeten zijn, staan daarin. Eens iets door alle voorzitters en de directie goedgekeurd is, wordt er door ons of de verantwoordelijke van de commissie een berichtje geplaatst in de groep met alle zesdes.

Y’All: In september is er een thema gestemd voor de show. Het welke is het nu juist geworden?

Laura: R.I.P. SVI is uiteindelijk door de 6’des gekozen als thema voor de 100-dagenshow. Aangezien onze school volgend jaar deel zal uitmaken van het ORC is deze naam wel zeer toepasselijk.

Margot: Het zal dus een soort begrafenis worden van het SVI, maar zeker en vast met de nodige humor. (knipoog)

Y’All: Dat klinkt veelbelovend! Wie is er nu eigenlijk allemaal welkom op 4 februari in de grote zaal?

Margot: Net zoals de vorige jaren zijn dat alle derdes, vierdes en vijfdes.

Laura: En ook oud-leerlingen en leerkrachten natuurlijk.

Y’All: Zitten jullie momenteel goed op schema of is er nog veel werk aan de winkel?

Laura: Momenteel zitten we erg goed op schema.

De repetitie op woensdag 13 januari ging supervlot!

Margot: Iedereen werkte goed mee en op een paar dingen na is bijna alles al perfect in orde. Mevrouw De Landtsheer en meneer De Blaiser waren erg tevreden.

Y’All: Dat is goed om te horen! Doe zeker zo verder!

Naar traditie trekken de laatstejaars op de dag van hun 100-dagenshow naar Gent om voor (sommigen) voor de eerste keer van het uitgangsleven in een studentenstad te proeven. Zal dat dit jaar ook het geval zijn of zijn de zesdes dit jaar iets anders van plan?

Margot: Dat zal zonder twijfel zeker het geval zijn. De meeste zesdes gaan met hun klas eerst iets eten of drinken en trekken daarna richting Overpoort.

Y’All: Tot slot: willen jullie onze lezers nog iets kwijt?

Laura: Ja, eigenlijk wel! Aan alle vierdes, vijfdes (en zesdes natuurlijk): Allemaal zeker komen naar het SVI’s laatste 100-dagenfuif “SVInished” op 27 februari!

https://www.facebook.com/events/1511038249223402/

Margot: Het belooft een niet-te-missen feestje te worden!

Y’All: Dankjewel Margot en Laura voor jullie tijd.

Y’All wenst jullie en alle andere zesdes nog veel succes met de show en hoopt dat jullie nog een toffe zes maanden mogen beleven op het SVI.

by Categories: Leerling in de kijkerTags: , , Een reactie plaatsen

Hemachaud

Een van onze Y’All-reporters trok zaterdag 16 januari zijn stapschoenen aan met de bedoeling om the town red te painten. Hemachaud was de eerste van een hele reeks honderddagenfuiven in Dendermonde. Dit is wat wij er van vonden.

Hemachaud

Massa’s mensen hadden die avond zin een feestje, maar echt een feestje was het niet. De muziek stond loeihard maar de beat kon niemand aanzetten om echt te bewegen. Wanneer de hoofdjes dan in de wind waren, kwam het volk pas los. Het duurde dus een hele tijd voor het feest om op gang te komen.

Maar het pijnpunt was toch wel de vestiaire: een ramp! Na meer dan een halfuur opeengepropt als sardientjes in een blik te staan wachten, kom je eindelijk aan de vestiaire en dan zie je de bergen jassen die een tapijtje vormen voor de vloer. Zelf je jas zoeken was dus de opgave, als je tenminste mocht van de mensen van de vestiaire.

Ohja, we wachten nog steeds op de foto’s van die avond!

Al bij al, viel de avond nog mee.
Voor sfeer en gezelligheid een 7
Voor organisatie een 3

SVInished moet en zal Hemachaud overtreffen! Kom dus zeker naar onze honderddagenfuif en beleef de nacht van je leven!

by Categories: Waar is da feestje?Tags: , , Een reactie plaatsen

Lovebirds: Lise en Tibo

Beste Y’All-lezers, vandaag brengen we  jullie het verhaal van Tibo Hendrickx (6ECWI) en Lise Janssens (6WEWIB). Om hun romance aan jullie te vertellen, duiken we het verleden in, het verleden waarin deze twee elkaar vonden, het verleden dat er voor zorgde dat deze twee vandaag nog steeds zielsgelukkig zijn met elkaar. Laat je maar meezuigen in deze amourette.

Dat ene bericht

Nieuwjaarsnacht, duizenden, nee miljarden berichten worden over de hele globe verstuurd en ontvangen. Een van die berichten was die van Lise naar Tibo, ze had zijn nummer via via gekregen en stuurde zoals zovelen die nacht een sms’je. Net zoals het vuurwerk dat die nacht de hemel verlichtte, lichtte ook Tibo zijn telefoonscherm op toen haar bericht zijn gsm bereikte. Dat bericht was het eerste van vele.

7/02/2014

Love is in the air, en nog geen klein beetje ook. Na dagen, weken, maanden met elkaar te sms’en, begon het toch in Tibo’s hoofd te dagen dat Lise wel eens de ware kon zijn. Die ene avond, 7 februari, sprak hij dan ook met haar af en rarara wat daar allemaal gebeurd is. Tibo’s pottenkijkers, AKA Maxim en Darryl, waren niet echt een gewenst publiek. Dus Tibo en Lise (twee avontuurlijke types, een match made in heaven) slaagden erin de twee voyeurs af te schudden door over muurtjes, achter struiken en zelfs over gebouwen te kruipen. Echte free-runners die twee. Na hen eindelijk af te kunnen schudden, kwamen ze terecht op de oh-zo-romantische Noordlaan (eerlijk, de autolichten moeten het echt wel afgemaakt hebben). Daar zaten ze dan, op een muurtje in het duister, totdat Tibo de ‘cheesy’ zin: ‘Ik heb kou’ gebruikte om een knuffel van Lise te ontfutselen. En die knuffel leidde tot (het kan niet anders) hun eerste, passionele, niet te overtreffen, enige echte kus. (so American High School-movie, maar wel beter en in real life, dat is pas kunnen: goed gedaan Tibo!)

Twee jaar

Deze twee lovebirds, voor al bijna twee jaar gelukkig samen, kunnen samen alles aan. Zelfs de verschrikkelijke, steeds herhaalde opmerking van leerkrachten: ‘geen ongewenste intimiteiten hé’ kunnen ze verduren (hierbij een vriendelijke oproep om deze opmerking achterwege te laten!). Maar wat echt iets typisch is voor de twee is hun humor; met alles kunnen ze lachen. Een heel leuk voorbeeldje is het lady-en-de-vagebond-momentje (een briljant idee van Lise): stel je voor, een rode snoepslinger bengelend tussen die twee en het is de bedoeling dat ze die volledig opeten en de deal te sealen met een zoentje. Alleen dat laatste was een beetje tricky (hé Lise?). Het slingertje moest namelijk doorgebeten worden, maar ja, rode slinger, rode lippen, een mens kan zich vergissen, niet? (Tibo kan er van meespreken en zijn pijnlijke lip ook). Als je hen vraagt elkaar te omschrijven, pronkt Lise met een lijstje van alle dingen die ze leuk vinden aan elkaar (dat ze daar ook al een competitie van maken: om ter meest goeie eigenschappen opsommen, raar of gewoon uber-cute? Wij gaan voor het tweede). Maar het origineelste aan dit absoluut niet-saaie koppel is hun antwoord op de vraag om elkaar met een fruitsoort te omschrijven: Lise is een mango voor Tibo: lekker en exotisch (een geweldig antwoord, kon Lise beamen). Maar het feit dat Tibo een meloentje zou zijn, snapte hij niet meteen. Maar ja, simpel maakt Lise het hem soms niet; elke week traint ze met hem in het chloorwater (want stiekem zoekt ze iemand met een sixpack. Blijven trainen Tibo, en vergeet je kippenboutjes niet!)

Hun liefde spat van het scherm (moesten we hen filmen) en ze kunnen voor alles bij elkaar terecht. Om deze lovestory af te sluiten blikken we terug naar de hoogtepunten van de afgelopen jaren. Onze persoonlijke favoriet is die ene nacht waarin ze de hele boel ontvluchtten en gewoon de sterren zaten  te  bewonderen. Maar wat vinden jullie hier van: op een trouw met elkaar dansen en enkel elkaar kunnen zien, alsof alle andere verdwenen zijn (schoon hé, en zo emotioneel, pink gerust maar een traantje weg).

lise en tiboMet deze emotionele woorden sluiten we een fantastisch, wondermooi, zeemzoet verhaaltje af. En zoals in alle sprookjes leefden ze nog lang en gelukkig….

by Categories: lovebirdsTags: , , , Een reactie plaatsen

Filmrecensie: Safety First

Tim van Aelst, die met de serie Safety First duizenden Belgen achter de beeldbuis deed lachen, heeft nu ook een film uitgebracht. De vier bewakers nemen je mee op een hilarisch avontuur door het gekende festival Tomorrowland. Het security team heeft de handen vol met het bewaken van de VIP’s, wanneer head of security Dirk Porrez te maken krijgt met liefdeskriebels voor zijn jeugdvriend Andy. Luc, de technicus van het team, betrapt de twee en probeert de rest van het team te overtuigen van het liefdesavontuurtje van Dirk.

Tim van Aelst koos een prachtige setting voor deze film: de VIP-stand, het reuzenrad, zelfs de mainstage heeft hij met zijn acteurs veroverd. Naast de acteurs zelf kwamen ook enkele BV’s aan bod, zoals Tom Waes en Dimitri Vegas.

De acteurs kennen hun rol natuurlijk door en door. De nerveuze en klunzige Dirk. Smos, die even opgewekt en alert is als altijd. Luc, die met zijn grappige anekdotes en daden iedereen kan doen lachen, en natuurlijk Ingrid, de bezorgde zus van Dirk. De vier hebben de topserie samen met regisseur Tim van Aelst fantastisch afgesloten.

De film bevat een liefdesverhaal aangedikt met komische misverstanden en grappige gebeurtenissen. Voor wie al fan was van de serie zal deze film zeker en vast in de smaak vallen.

Y’all vindt dat deze film een 8.5/10 heeft verdiend!safety first

by Categories: Ciney'allTags: , , , Een reactie plaatsen

Lovebirds: Lise en Damian

Wie al eens vertoeft op de derde en vierde verdieping, heeft het vast al gemerkt. Ook Y’All merkte de romance tussen Lise (5MtWe) en Damian (5MtWe) op en ging op onderzoek uit. Hoe hebben deze Lovebirds elkaar ontmoet en kan hun liefde overleven binnen deze schoolmuren? Speciaal voor jullie brengt onze reporter een antwoord op deze vragen.

received_955184304568956

Y’All: Hoe lang zij jullie intussen al samen en is dit altijd vlekkeloos verlopen?

Damian: In april al 2 jaar. Vlekkeloos kan ik niet zeggen, ruzie komt in de beste relaties wel eens voor, maar dat betekent niet dat dat opeens grote gevolgen moet hebben in relaties.

Lise: Inderdaad, in een relatie zal je altijd minder mooie kantjes aan iemand vinden, maar daar moet je mee leren leven. Dit geldt zowel voor Damian als voor mij. Uiteindelijk zien we elkaar graag en dat is het belangrijkste!

Y’All: Hoe verliep de eerste ontmoeting met de ouders?

Lise: Het was moeilijk, Damians ouders zijn van Poolse afkomst en spreken dus niet zo goed Nederlands. Het is vooral moeilijk om met de vader van Damian te praten. Maar na een tijdje ging het al een beetje beter. Het zijn wel heel vriendelijke mensen! Damian heeft ook twee broers, 2 toffe jongens ook!

Damian: De ouders van Lise zijn heel vriendelijk en open. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik bij haar thuis kwam; haar ouders gingen meteen een gesprek aan en stelden me op mijn gemak.

Y’All: Zijn er voor- of nadelen aan een koppel zijn op school, zelfs in dezelfde klas?

Lise: Voor ons is het vooral een groot voordeel. Als school er niet was, zouden we elkaar niet zo vaak zien. Ik vond het in het begin niet zo leuk dat hij in dezelfde klas zat, maar daar hebben wij uiteraard niet voor gekozen.

Damian: Het is niet omdat we in dezelfde klas zitten dat we constant bij elkaar lopen. We hebben elk onze vrienden en geven elkaar ook wel wat ruimte.

Y’All: Wat vind je zo leuk aan hem/haar?

Damian: Ja, goh. Alles gewoon. Ze zeggen toch altijd: ‘liefde maakt blind’? niet? Ah, nee dat is het verkeerde spreekwoord. (lacht) Nee, ik vind het nogal moeilijk deze vraag te beantwoorden. Er zijn zoveel dingen waarvoor ik ben gevallen.. te veel om op te noemen eigenlijk.

Lise: Ja, ook alles. Maar vooral zijn persoonlijkheid; hij is zo zelfzeker en schaamt zich nergens voor, dat vind ik heel leuk aan hem. Ik hou ook van zijn flauwe grapjes. Als ik verdrietig ben of even een mindere dag heb dan beurt hij me daarmee op!

Y’All: Hoe zit het met jullie relatie buiten school?

Lise: Als we kunnen afspreken, dan doen we dat. Maar meestal hangt het van Damian af.

Damian: Ja, ik doe aan korfbal en ben hier vrij veel mee bezig. Sport, huiswerk en mijn, op dat vlak, strenge ouders zorgen ervoor dat ik Lise niet vaak buiten school kan zien.

Lise: Maar in vakanties proberen we elkaar zoveel mogelijk te zien!

Y’All: Hebben de leerkrachten al eens commentaar gegeven op jullie relatie?

Lise: Echt commentaar hebben ze nog niet gehad. Maar er zijn wel leerkrachten die af en toe hun neus eens in onze relatie steken. Mevrouw Dewaele merkte bijvoorbeeld eens op dat ik niet naast Damian zat en vroeg dan of het uit was.

Damian: Op zich is dat niet storend. De leerkrachten die les geven aan ons zijn het intussen al gewoon.

Y’All: Jullie zijn bijna 2 jaar samen, hebben jullie tips voor onze lezers om hun relatie vol te houden?

Damian: Je moet het zelf willen, het moet van beide kanten komen. Ik merk vooral op dat vele koppels elkaar verlaten door ruzies en zo. Maar ik vind niet dat je dit mag doen. Je legt het best gewoon bij en dan kom je er samen sterker uit.

Lise: Als er mindere kantjes zijn moet je dat proberen te aanvaarden. Niet iedereen is perfect, maar als je iemand graag ziet, dan neem je de minder mooie kanten er graag bij!

by Categories: lovebirdsTags: , , , Een reactie plaatsen

Filmrecensie: Black

Regisseurs Adil El Arbi en Billial Fallah maakten Black, een film gebaseerd op het gelijknamigeblack 3 boek door Dirk Bracke. De première zorgde voor redelijk wat commotie, maar op zich was dit voor niets nodig. De film speelt zich af in de bendewereld van Brussel, meer bepaald tussen 1080 en de black bronx. Een bendelid van 1080, Marwan, laat in een politiebureau zijn oog vallen op Mavela, een lid van de black bronx. Ze worden verliefd op elkaar, maar kunnen hun liefde niet in het openbaar uiten. Waarom? Omdat hun bendes rivalen zijn. Het hele verhaal doet denken aan een gemoderniseerde Romeo en Juliet. Ze zoeken een geheim plekje waar ze samen kunnen zijn zonder gezien te worden, maar wanneer dit uitkomt, komt Mavela in de problemen en verbreken de twee contact.

 

Opvallend was de gespannen sfeer tussen de twee bendes, je zit nooit echt ontspannen te kijken. De lugubere scènes ontbreken ook niet; een groepsverkrachting, gevechten, gevloek,… Het was op bepaalde momenten wat ongemakkelijk om te kijken, maar dit was natuurlijk wat de regisseurs wouden bereiken.

Ook de decors vulden de inhoud van de film goed aan. Leegstaande panden, kerken volgespoten met graffiti,… De acteurs deden het zeer goed; tieners en twintigers die de indruk gaven opgegroeid te zijn in het bendemilieu. Ondanks hun leeftijd, hebben ze de personages uit het boek echt tot leven kunnen brengen, iets wat toch niet zo evident is.

Adil en Billal hielden ook rekening met de tweetaligheid van Brussel. Nederlandse en Franse dialogen wisselden elkaar regelmatig af, maar met de ondertiteling is alles op zich wel goed te begrijpen.

Over het algemeen hebben de regisseurs een goede film gemaakt, waarvan de verhouding tussen liefde en geweld ongeveer gelijk is. Het einde prikkelt dan weer de emotionele kant van de kijkers. Veel elementen, veel geweld, veel scheldwoorden.

Y’all scoort deze film 7.5/10.

black 2

 

 

 

 

 
Gezien in:

cinema-albert

 

 

by Categories: Geen categorieTags: , , , Een reactie plaatsen

Leerling in de kijker: onze vijfdes in China

Op 3 november 2015 vertrokken een aantal vijfdes voor twee weken richting China. Volledig ondergedompeld in de oosterse cultuur, bezochten ze enkele bekende steden waaronder Shanghai en Peking. Daarnaast verbleven ze een week in een gastgezin in Tongxiang, waar ze net zoals ons naar school gingen. Naast een valies vol met souvenirs, brachten ze ook heel wat spannende verhalen met zich mee. Y’All zocht het voor jullie uit en stelde een paar vragen aan Glynn Cooreman uit 5 LaWi A, die het geluk had erbij te kunnen zijn.

Y’All: Welkom terug op het SVI, Glynn! Twee weken China, dat is niet niks! Ben je ondertussen al wat bekomen van je reis?

Glynn: Ja, ondertussen wel, maar het was in het begin toch wel terug even aanpassen. Tot drie dagen na onze aankomst heb ik nog last gehad van een jetlag.

china2

Y’All: Wat vond je het meest verschillen met onze westerse cultuur?

Glynn: Hoe competitief de mensen er waren. Dat hebben we ook op de school in Tongxiang gemerkt. De druk op de leerlingen is erg groot, de schooldagen zijn langer en alles wat hen zou kunnen afleiden van hun studies wordt afgenomen of zelfs verboden. Op dat vlak mag ik van geluk spreken dat ik hier naar school ga. (lacht)

Y’All: En het eten? Hoe was dat?

Glynn: Standaard drie keer per dag rijst, maar daar wen je wel aan.

Ik heb veel rare dingen gegeten zoals beenmerg, kippenpoten en gerechten waarvan ik niet eens wist wat het was. Maar al bij al was het eten wel lekker. (lacht)

Y’All: Hoe was het verblijf in je gastgezin?

Glynn: Dat vond ik erg goed meevallen. Ik had het geluk dat mijn gastgezin relatief goed Engels sprak. Ze waren erg vriendelijk en namen me overal mee naartoe. Ik heb het platteland gezien en ben zelfs naar een Chinese bruiloft geweest.

china1

Y’All: Jullie zijn daar naar school geweest, hadden jullie je tijdens de vrije ruimte dan al voorbereid op de Chinese lessen of was het daar beginnen vanaf nul?

Glynn: Tijdens de vrije ruimte hebben we vooral geleerd over de gebouwen en de plaatsen die we tijdens onze reis zouden bezoeken. Pas toen we in China waren, zijn we begonnen met onze eerste lessen Chinees.

Y’All: Is de Chinese taal echt zo moeilijk als gezegd wordt of viel dat best nog mee?

Glynn: We hebben eigenlijk alleen maar de basis van het Chinees geleerd en dan ook vooral spelenderwijs, maar datgene wat we geleerd hebben vond ik best nog meevallen.

Y’All: Kregen jullie ook nog andere vakken/lessen?

Glynn: Ja, we hebben enkele lessen kaligrafie en Engels gevolgd en na de middagpauze waren er vaak sportactiviteiten voorzien. Normaal hadden we dan onze “nap after lunch” en moesten we 2 uur slapen, maar dat zagen de meesten onder ons niet zitten. (lacht)

Y’All: Vanuit “betrouwbare” bronnen (Arthur) vernamen we dat sommigen onder jullie enorm vroeg moesten opstaan. Zit het schoolsysteem daar dan anders in elkaar of waren jullie gewoon zo gemotiveerd?

Glynn: We zijn misschien wel gemotiveerd, maar er zijn wel grenzen. (lacht) We moesten zo vroeg opstaan omdat de schooluren anders waren: de lessen begonnen er om 10 over 7.

De eerste dag maakte mijn gastgezin me om 5 uur wakker omdat ze dachten dat ik zo veel tijd zou nodig hebben om mij klaar te maken. Om iets voor 6 zat ik daar dan te wachten tot we vetrokken. De volgende dagen ben ik dan altijd maar om 6 uur opgestaan.

Y’All: Tot slot, wat zal je het meest bijblijven aan deze reis?

Glynn: De week op de school in Tongxiang: hoe streng de leerkrachten er wel niet waren, maar ook hoe vriendelijk en geïnteresseerd de leerlingen. Iedereen probeerde een gesprek aan te knopen of wilde met ons op de foto.

Bedankt voor het interview, Glynn!

china3

by Categories: Leerling in de kijkerTags: , , Een reactie plaatsen