Categorie: Y’alltunes

Het licht ging uit en de menigte joelde bij de begintonen van Martin Eden. Vervolgens lichtte het podium op en zag het publiek de Frans-Griekse artiest het refrein rappen. Ietwat verbaasd, aangezien het publiek enkel een videobeeld zag. Plots werd de zaal weer donker, een luid gejuich steeg op en op een aantal schermen kon je vaag Embers zien (zijn album heet ‘Feu’; vuur).
Vanuit het niets schoot er plots roze verlichte rook uit een machine en zag men eindelijk de maestro in een jasje met blauwe neonlichten. Samen met Doum’S rapte hij het nummer af.

Zo begon een geweldig, energiek concert op zeer sterke wijze. De Yalltunes-reporter bezocht dit op 29 maart 2016. Het voorprogramma bestond uit Phénomène Bizness, die de zaal warm kregen met Les bruits de ma ville en door steeds “WESH MON GARS!” (de artiesten), “WESH MA GUEULE!” (het publiek) te herhalen. 

Een zeer geslaagd concert, met alle artiesten aanwezig waarmee Nekfeu regelmatig samenwerkt: S.Pri Noir, S-crew, 1995, L’entourage, Phénomène Bizness, MZ.

Martin Eden, Tempête, Egerie, Princesse, Question d’honneur , Risibles Amours, Mal aimé… Het publiek rapte ze allemaal mee. Niet alleen deze ‘nieuwe’ stukken, maar ook de ‘anciens’, zoals: Monsieur Sable en Que du Vécu.  Dit leverde Brussel de titel ‘Plus chaud que Paname (straattaal voor Parijs) et Marseille’ op. Na de absolute sfeerschepper Ma Dope en Nique les clones eindigde het concert. Nu ja, ‘eindigde’. Het publiek riep de artiesten terug met onder meer “Waar is dat feestje, hier is dat feestje!”

De Parijse rapper kwam uiteindelijk terug om onder meer Reuf te brengen, een stuk waarin normaal Ed Sheeran meezingt. Die was er echter niet, dus riep men tijdens het refrein “Seine Zoo!”, het label van Nekfeu.  Hij eindigde zijn concert uiteindelijk (en uiteraard) met On Verra, dé meezinger en tevens zijn grootste hit, terwijl hij een rubberboot in het publiek gooide en er zelf samen met Doum’S insprong.

Iets later, zonder muziek, groette hij het publiek nog een keer, liet hij bepaalde delen roepen om te horen welke nog het meest actief waren (na 3 uur concert vol energie was de zaal nog opmerkelijk actief). Het enige minpuntje was de tijd tussen het voorprogramma en het eigenlijke concert, dit duurde een half uur. Met de kwaliteit die we ervoor in plaats kregen, was dat het wachten echter waard.

Het was een super concert, zowel de artiesten als het publiek waren chaud (toen de beat van Laisse Aller begon, werd het publiek gek van opwinding), de overgangen tussen de liederen waren vlot, er werd naar alle kanten gesprongen op het podium… Een echte aanrader!

Ga zeker ook eens een kijkje nemen op zijn Youtubekanaal of aarzel niet hem op te zoeken op Itunes, Spotify…

2010: Thank Me Later
2011: Take Care
2013: Nothing Was the Same
2015: If You’re Reading This it’s Too Late
2015: What a Time to Be Alive (met Future)
29 april 2016: Views

Drake is terug. 7 maanden na de collaboratie met Future brengt hij zijn vierde studioalbum ‘Views’ uit. En hoe. Men verwacht dat de Canadese rapper 2 miljoen exemplaren van het album zal verkopen, momenteel enkel te beluisteren via Apple Music en digitaal te downloaden via iTunes. In het album zijn ook Rihanna, Future, Wizkid, Kyla, Pimp C, dvsn en PARTYNEXTDOOR te horen.

Weer krijgen we de twee kanten van ‘Drizzy’ te zien: de rapper en de R&B-zanger. Het album begint zeer rustig met Keep the Family Close, dat over vertrouwensproblemen gaat (door een clash met Meek Mill en gelekte liederen). Meteen erna krijgen we 9, rap, met een geweldige instrumentatie. 9 komt van een omgekeerde 6, een referentie naar Toronto (de thuisbasis van de artiest): ‘And I turn the six upside down, it’s a nine now.’

‘VIEWS’ theme throughout is the changing seasons in Toronto, Ontario, Canada. The R&B vibe songs are the winter songs, while the trap-influenced and island vibe songs are the summer songs.’ Genius.com

Vervolgens krijgen we twee R&B-stukjes, eentje waarin hij zich afvraagt of zijn vriendin hem trouw is (U With Me?) en eentje waarin hij treurt om een relatie die niet werkte (Feel No Ways). Met Hype krijgen we weer een energiek stuk, met de flow van Summer Sixteen, over de steeds veranderende rapgame. Hierin horen we ook een interessant stukje egotrip: ‘VIEWS already a classic…’.

In Weston Road Flows (met de line: ‘(…) what are those’, verwijzend naar de bekende Vines) krijgen we een throwback naar Drakes verleden, met invloed van muziek uit de jaren ’90 tot gevolg. Terug naar de romantische liedjes met Redemption en With You: typische R&B-beats, en een (geldt ook voor de andere) beheerst gebruikt van autotune zijn hier terug te vinden. Faithful is half rap, half R&B. Pimp C zorgt voor de rap, dvsn voor de R&B en Drake doet beiden. Still here is dan weer volledig rap. Een zalige flow op een zotte instrumentatie, een goede sfeermaker.

Na Controlla (R&B) komt One Dance, één van de twee stukjes die de Canadees al op voorhand heeft gedropt. Dit liedje wordt gekarakteriseerd door zijn afrobeat. Grammys, feat. Future… Na een mixtape met de rapper uit Atlanta, komt deze weer meteen terug op VIEWS, met een geënerveerde flow. De song gaat over hun musicale carrière en het feit dat Future ondanks zijn enorme succes nog steeds geen Grammy heeft gewonnen ‘They gon’ think I won a Grammy’. Childs Play is weer een typische R&B-song.

Teleurstelling. De beat is geweldig en Drake poseert er zijn teksten goed op, maar er was ons beloofd dat Pop Style een feat zou worden met ‘The Throne’ (Jay Z en Kanye West). Op het album staat de versie zonder die twee. Spijtig, want de combinatie Drake-Kanye is echt goed (zie Big Sean: Blessings). In Too Good komt Rihanna terug voor een collaboratie met Drake (de vorige was Work, op Rihanna’s album ANTi). Dit lied gaat over een persoon die te goed is in een relatie maar dat niet terugkrijgt van de ander: eenrichtingsverkeer.

Na een kleine interlude komen we bij de twee laatste liedjes van het album; Fire & Desire en Views. In het eerste treurt hij om een vrouw die al een relatie heeft met een ander. Het tweede is de afsluiter. De instrumentatie is een gospel-sampel van The Winans: The Question Is. Het is het titelnummer en gaat over loyaliteit en trouw, met een aantal onrechtstreekse ‘shots’ naar Meek Mill. En bij dit nummer had het moeten blijven. Hotline Bling… Iedereen heeft het gehoord, iedereen kent de parodieën (Vines). Het stuk, bedoeld als bonustrack, verpest de sfeer die ‘Views’ dropt voor het afsluiten van het album.

“Views from the 6” is goed, maar niets kan tippen aan “Take Care” @Ilyaaas_

Een krachtig album, met een gezonde mix van rap en R&B. De liederen die bijblijven zijn vooral Hype, Weston Road Flows, Faithful, One Dance en Views. We zullen nu zien of het album inderdaad “a classic” wordt.