De bevallige persoon die ons deze keer een dag in zijn leven laat kijken is niemand minder dan… Meneer Bogaert! Deze immer enthousiaste muziekleerkracht wilde ons vooral niet sparen van zijn allermooiste selfies. Uiteraard komt er hier en daar wat muziek in voor, maar hij laat ons ook zijn andere kant en vooral het harde leven van een leerkracht zien. Kijk maar mee!
Soundtrack:
1) Fris en monter op de bus naar het station van Gent-St-Pieters. Ik ben benieuwd welke verrassingen het examentoezicht voor mij in petto heeft.
2) Op de trein nog snel een partituur afwerken voor de repetitie met het schoolbandje straks. Dankzij een Starbucks koffie krijgt mijn gezicht al een beetje kleur.
3) Werken dan maar! Mijn dagtaak bestaat uit het africhten van leerlingen. Hiervoor ontvang ik een bezoldiging van de Vlaamse Overheid. Als ik het goed doe, nemen de leerlingen later een zinvolle plaats in in het maatschappelijk weefsel. Spannend! Ook geeft het voldoening te weten dat ik als leerkracht een heus rolmodel ben en zo een onuitwisbare afdruk nalaat in het ruimtetijdscontinuüm.
(Geen leerlingen werden gekwetst tijdens het maken van deze foto)
4) Repetitie met het schoolbandje. We produceren trillingen in de lucht waarvan de deelsom niet minder dan pure ontroering teweegbrengt bij al dan niet toevallige omstaanders.
5) Terug thuis: Pompidou, de huiskat, verwelkomt me met innig gesnor. Haar filosofische blik op oneindig is een misleidend fabrieksfoutje. Pompidou, de huiskat, is namelijk verre van intelligent genoeg om metafysische probleemstellingen te beschouwen.
6) Niemand heeft me ooit gevraagd: “Hoe komt het dat jij zo goed gitaar kan spelen?” Daarom zeg ik het zelf maar: Ik oefen elke dag een beetje.
7) Zoals elke leerkracht doe ik wel eens boodschappen. Ik kocht verschillende producten aan die ik wens te verwerken in een bereiding. Zoals risottorijst, champignons en kip.
8) Het volgende avontuur in deze rijk gevulde dag! Om ervoor te zorgen dat de douche een plaats blijft waar ik mezelf kan schoonmaken is het uiterst wenselijk dat de douchecabine om te beginnen al schoner is dan mezelf. Schrobben maar dus!
9) Uitgeput maar voldaan rust ik mijn lange lichaam in het aangenaam kalme licht van een klein lampje. Het hoofd vrij van aardse beslommeringen voel ik elke vezel in mijn vermoeide wezen tot rust komen : “Lounging on the couch, just chilling in my onesie!”
yallstvin.com 