Vorig weekend was het weer zo ver en werd onze school naar jaarlijkse traditie voor twee avonden omgebouwd tot theater SVI. Deze keer werd Shakespeare’s klassieker Othello opgevoerd in de grote zaal.
Y’All stuurde haar reporter op pad voor een exclusief interview met Willy Migisha (Othello) en Lennert Van Nuffel (Cassio).
Y’All: Welkom Willy en Lennert, proficiat met jullie acteerprestatie! Jullie hebben dat supergoed gedaan. Wij hebben er alvast van genoten! Waren jullie zelf ook tevreden?
Lennert: Dank je! Ja, we waren best wel tevreden, denk ik. Bij de laatste repetitie liepen er nog een paar kleine dingetjes mis, maar bij de voorstellingen zelf is dat gelukkig genoeg allemaal goed gekomen.
Willy: Ja, alles is vlot verlopen. Ik was wel wat gestresseerd toen ik de eerste mensen zag binnenkomen vrijdagavond, maar eens de voorstelling begon, ging dat snel over.
Y’All: Vonden jullie het moeilijk om je in te leven in de personages die jullie moesten vertolken?
Willy: In het begin was dat niet zo makkelijk; zeker niet de scènes samen met Rosalie. Ik had schrik wat mijn vriendin er van zou zeggen. (lacht)
Maar we hebben veel gerepeteerd. Tom (Goossens, de regisseur – nvdr) heeft ons heel wat goede tips gegeven. En ook mijn vriendin wist dat ik mij gewoon moest inleven in mijn personage.
Lennert: Ik vond dat Cassio en ik veel dingen gemeen hadden: ik zou, denk ik, in het echte leven ook niet zo’n goede luitenant zijn (lacht) en qua karakter kwamen we ook wel overeen. Op dat vlak paste die rol dus wel goed bij mij.
Bij sommige scènes had ik wel wat meer problemen zoals die waarin ik moest spelen alsof ik dronken was. Ja, daar had ik niet zoveel ervaring mee. (lacht)
Y’All: Wat vonden jullie het interessantst aan jullie personage?
Willy: Ik vond Othello’s verregaande jaloezie wel een interessant aspect. Hij laat zich zo misleiden door Jago en wordt op de duur zo paranoïde, dat hij Cassio en zelfs Desdemona, diegene die hij zo graag ziet, beiden kwijtraakt.
Lennert: Ik vind dat Othello ook door het verhaal heen helemaal verandert van karakter. Hij evolueert van een goed, standvastig man naar iemand zeer wispelturig: de ene keer is hij poeslief tegen Desdemona, de andere keer is hij enorm opvliegend en slaat hij haar.
Willy: Ja, inderdaad. Er zit veel contrast in het personage van Othello, hij heeft een harde en een zachte kant. Jago speelt constant op hem in waardoor die harde, donkere kant hem uiteindelijk volledig gaat overheersen. Naar het einde toe wordt hij bijna letterlijk opgevreten door jaloezie.
Lennert: Logisch dat het verhaal dan niet goed eindigt…
Y’All: En jij, Lennert? Wat vond jij eigenlijk het boeiendst aan je personage?
Lennert: Ik vond vooral Cassio’s karakter bijzonder boeiend. Hij is iemand die enorm naïef is. Hij gelooft alles wat Jago hem influistert en beschouwt hem dan ook nog eens ironisch genoeg als zijn beste vriend. Ik vraag mij af of mensen in het echt ook zo goedgelovig kunnen zijn.
Y’All: Hadden jullie al ervaring met toneelspelen of was dat volledig nieuw voor jullie?
Willy: Vorig jaar zat ik in de Vrije Ruimte Artscène en dat was echt goed meegevallen. Ik zei toen bij mezelf: “Als ik nog eens de kans krijg om toneel te spelen, dan doe ik dat!”
Lennert: Ik heb vorig jaar ook meegedaan aan het schooltoneel “Tartuffe”. Ik speelde toen de rol van Orgon, ook een zeer naïef personage. Ik was toen enorm enthousiast en heb me dit jaar dan ook maar terug ingeschreven. In een ver verleden heb ik ook twee jaar woord gevolgd, maar echt veel is daar niet van blijven hangen. (lacht)
Y’All: Is het toneelstuk volgens jullie nog actueel? Zo ja, welke betekenis kan het verhaal nog hebben voor onze generatie?
Willy: Dat vind ik echt een moeilijke vraag. Laat me even denken. (lacht)
Lennert: Jaloezie is een emotie van alle tijden, denk ik. Misschien kan je ‘Othello’ zien als een soort van waarschuwing voor hoever het mensen drijven kan?
Willy: Ja, dat zou inderdaad wel kunnen kloppen.Wat volgens mij ook wel nog altijd actueel is, is het racisme dat in het toneelstuk zit. Ook nu nog worden mensen gediscrimineerd omwille van hun huidskleur of afkomst.
Y’All: Heeft dit project jullie op een of andere manier aangezet om verder te gaan in de toneelwereld?
Willy: Ik vond het wel tof, maar ik ga volgend jaar geen richting doen die daar echt iets mee te maken heeft. Maar als ik nog eens de kans krijg om op een podium te staan, zal ik dat wel zeker doen.
Lennert: Ik ga volgend jaar ook geen verdere studies doen in die richting, maar ik had ergens opgevangen dat de universiteit van Gent een toneelvereniging heeft. MATRAC? Ik denk dat ik mij daarbij ga aansluiten.
Willy: Oh interessant, dat ik ga ik ook eens onderzoeken. (lacht)
Y’All: Wie weet staan jullie volgend jaar dan nog eens samen op het podium! Laatste vraag: Als je zou mogen kiezen, welke rol zou je dan het liefst willen vertolken (maakt niet uit of het in een film, een toneel of een serie is) en waarom?
Willy: Ik ben een redelijk grote fan van Will Smith dus ik zou wel graag eens Robert Neville uit ‘I Am Legend’ willen spelen of natuurlijk zijn rol in ‘The Fresh Prince Of Bel-Air’ willen overnemen voor een dag. Maar Sam Witwicky (Shia LaBeouf) uit ‘Transformers’ zou ook goed zijn. (lacht) LaBeouf is een enorm veelzijdig acteur. Hij kan echt elke rol aan en dat vind ik wel interessant aan hem.
Lennert: Ik zou doodgraag in een serie als ‘Grey’s Anatomy’ willen mee spelen, liefst als Dr. O’malley ofzo. Ik hou echt van zijn humor. (lacht) Of als ik de rol van Joffrey in ‘Game Of Thrones’ zou krijgen, zou ik dat ook wel appreciëren. Ik heb altijd eens de slechterik willen spelen. Hoe zou dat voelen?
Y’All: Bedankt Willy en Lennert voor het toffe, maar zeker ook boeiende interview! We hopen binnenkort nog van jullie te horen wanneer jullie nog eens op de planken staan!
yallstvin.com 