Categorie: Goodbye SVI

Goodbye SVI: Mevrouw Dewaele

2016 is niet alleen het jaar dat we afscheid nemen van het Sint-Vincentiusinstituut maar ook het jaar dat we afscheid nemen van mevrouw Dewaele. Sinds 1977 is ze leerkracht Engels en Nederlands op onze school. We verliezen dus een van onze vaste waarden. Met dit artikel zegt ook Y’All goodbye.

IMG_20160526_103658

Al 38 jaar lang vertoeft mevrouw Dewaele hier op onze school en tijdens al die jaren is er al veel veranderd. Op haar eerste schooldag vond ze het dan ook vreemd beland te zijn op een meisjesschool. Zelf kwam ze vanop een gemengde technische school die niet zo gedisciplineerd was en geen nette uniformen had. Het was dus een hele verandering.

Toch is de sfeer op onze school nog steeds even fijn, de collega’s even vriendelijk en behulpzaam. Natuurlijk komt ze het best overeen met leerkrachten die hetzelfde vak geven, leerkrachten die ooit haar leerlingen waren (mevrouw Van den Broeck) en meneer Desmedt die ongeveer dezelfde leeftijd heeft.

Deze banden en het contact met de leerlingen zal ze volgend jaar missen. Die orde van elke schooldag, die regelmaat en het doel om naar school te gaan zal haar ook ontbreken. De interesses van de leerlingen houden haar up to date, een taak die haar kleinkinderen nu zullen moeten overnemen.

Vooral haar leerlingen zal ze missen, en de leerlingen haar ook wel! Mevrouw Dewaele wordt automatisch gekoppeld aan hard werken en zo heeft ze het ook graag. Zo zal ze nooit vergeten worden. Maar ook zij zal sommige leerlingen niet vergeten. Stoten zoals Thibo Lodewyckx uithaalde zal ze niet vergeten. Thibo was immers de klas uitgezet, toen hij haar belde of hij terug binnen mocht. Gelukkig mocht hij de klas terug in; iets minder gelukkig was dat hij zijn gsm kwijt was.

Die band tussen haar en de leerlingen komt ook vaak aan bod tijdens de 100-dagenshows. Prinses Linda wordt vaak gevraagd op het podium. En zelf besteeg ze het podium vaak voor het vrij podium, zo zong ze Zwarte Lola, Marco Borsato en vele andere dingen.

Buiten haar podiummomentjes heeft ze ook andere dingen beleefd. Zo onderging ze een 1-aprilgrap waarbij alles aan de vloer gekleefd was omdat ze nu eenmaal graag dingen opraapt tijdens haar lessen. Zo sloot ze een leerling een lesuur lang op, omdat de leerling niet gedacht had dat ze het doorhad dat hij in de kast zat.

Ja ja, mevrouw Dewaele heeft tijdens die mooie jaren veel beleefd. Samen met haar hebben we veel gelachen, vee bijgeleerd en mooie reizen gemaakt. Y’All wil haar niet enkel bedanken voor het interview maar ook namens de leerlingen voor de tijd met haar. Bedankt, mevrouw!

Advertentie
by Categories: Goodbye SVI Een reactie plaatsen

Goodbye SVI: mevrouw Verstappen

De anciens van onze school kennen haar als leerkracht geschiedenis en cultuurwetenschappen, de new kids on the block kennen haar als onze adjunct. Y’All wist een onderonsje te scoren met de dame die samen met de directeur aan het roer staat van onze school.

liesbethverstappen (1)

Mevrouw Verstappen heeft net zoals ons haar broek versleten op het Sint-Vincentiusinstituut, ze is namelijk al een Sint-Vincentius’er sinds het vijfde leerjaar. Na haar middelbaar liet ze onze school achter zich en ging ze zoals velen in de grote stad studeren. Maar na haar studententijd besloot ze om terug te keren als leerkracht geschiedenis en cultuurwetenschappen. De eerste klas die ze onder haar hoede nam, is meteen ook de klas die haar nog steeds bijblijft. Die eerste septemberdag hadden ze samen een spel gespeeld op de speelplaats en dat was het begin van een mooie leerkracht-klasband.

Zoals velen geniet ook mevrouw Verstappen van de sociale en ontspannen sfeer hier op school. Zelfs als beginnende leerkracht kreeg ze nooit het gevoel te moeten onderdoen voor de nestors op het SVI. Ook de collegiale banden maken haar werk heel aangenaam.

Het jaar 2015 was het jaar waarin mevrouw Verstappen de grote stap zette naar de positie van adjunct. Deze uitdaging vindt ze zeer boeiend, zeker met de voorbereidingen van het nieuwe Óscar Romero College. Dit nieuw concept schrikt haar helemaal niet af, integendeel, met volle moed effent zij het pad voor volgend jaar. Toch zal ze met pijn in het hart afscheid moeten nemen van onze unieke intercom en natuurlijk enkele leerlingen die ze niet meer zal zien. Volgend jaar zal ze adjunct zijn van het domein welzijn en maatschappij.

Met het einde van het SVI blikken we samen met haar terug op een aantal speciale momenten. Zo verrasten de leerlingen haar voor haar dertigste verjaardag door in haar les binnen te glippen en te zingen. Maar ook het project Europolis heeft mooie herinneringen nagelaten. Zo ging ze ooit met een delegatie naar EYP (European Youth Parlement) waar de voertaal Engels was. Maar wanneer leerlingen inventief worden, krijg je woorden zoals the European onion. Ooit wist een leerling de prijs voor beste speecher in de wacht te slepen en ook de quote van Ruben Demeersseman ‘Mensen behandelen je anders als je een pak aanhebt” is iets dat bij haar bleef plakken.

Maar een van de topmomenten was toch wel wanneer haar vrije ruimte, politiek en recht, Terzake wist te strikken. Het fictieve debat van leerlingen met echte politici die hun standpunten kwamen verdedigen, wist de aandacht van de media te trekken. Lieven Verstraeten en Kathleen Cools lieten hun oog vallen op dit project en door de grote tv-aandacht hadden opeens veel meer politici interesse om op onze school te komen spreken. De macht van de media werd nog maar eens duidelijk. De politici hadden wel wat stress doordat de vragen op voorhand onbekend waren en niet iedereen van alles op de hoogte was. Al bij al was dit een enorm mooie ervaring voor zowel mevrouw Verstappen en mevrouw Rooms, als voor haar leerlingen.

Wij van Y’All wensen mevrouw Verstappen nog veel succes in het grote ORC-avontuur.

by Categories: Goodbye SVI Een reactie plaatsen

Goodbye SVI: Mevrouw Maes

U hebt haar vast en zeker als zien rondtrekken met haar trolley als haar trouwe gezel. Y’All wist de enige echte kunstkenner van onze school te strikken voor een gezellig onderonsje om jullie de kans te geven haar nog beter te leren kennen. We hebben het natuurlijk over Mevrouw Maes, leerkracht esthetica, die speciaal voor het beste schoolmagazine van Dendermonde haar verhaal uit de doeken doet.

Hoelang werk u al op onze school?

MAC: ‘Dit schooljaar is mijn zestiende jaar op deze school. Mijn carrière op het SVI is in 1999 begonnen en ondertussen is er wel al veel veranderd. Ik herinner me nog dat vroeger de rapporten met de pen werden ingeschreven en dat we zelf het gemiddelde van de punten moesten berekenen. De digitalisering heeft dus zeker wel een positieve invloed gehad maar gelukkig zijn de leerlingen nog steeds hetzelfde gebleven.’

mevr Maes

Wat herinnert u zich nog vanuw eerste schooldag?

MAC: ‘Ik liep hier op de derde verdieping toen plots mevrouw Herreweghe (leerkracht Frans die al met pensioen is) op mijn schouder tikte en ‘Meisje moet jij niet naar de les?’, vroeg. Mevrouw Herreweghe dacht dat ik nog een leerling was in plaats van een leerkracht. Enkele weken later was er ook een concert op school waarop het schoolkrantje Max aanwezig was. Een reporter klampte me na het concert aan om een paar vragen te stellen over het magazine en het concert. Die reporter dacht toen ook dat ik een leerling was en was verwonderd dat ik geen Max las maar wel Klasse. Het lijkt me dus dat ik er in het begin echt wel piepjong uitzag.’

Welke elementen maken onze school aangenaam als leerkracht?

MAC: ‘Het feit dat onze school zo kleinschalig is, bevalt me. Als leerkracht is het heel overzichtelijk; ik ken dan ook al mijn leerlingen. Daardoor heerst er ook een geborgen sfeer op onze school, iedereen draagt hier zorg voor elkaar. Wanneer er bijvoorbeeld een leerkracht een mindere dag heeft, neem ik het toezicht over omdat ik weet dat als ik in dipje zit zij dat ook voor mij zouden doen. En om de een of andere reden komen leerlingen ook wel naar mij toe met allerlei vragen en problemen, waardoor het toch wel duidelijk is dat ook leerlingen zich hier geborgen voelen.’

Wat zult u het meest missen op het Oscar Romero College?

MAC: ‘Alles. Ik ben verknocht aan de atmosfeer, de goeie band met de leerlingen, aan gewoonweg alles. Een aantal leerkrachten uit de eerste graad zal ik enkel nog op de nieuwjaarsreceptie zien, ook hen zal ik zeker missen. Ik hoop dat de collegiale band ook nog op het ORC zal bestaan want met het verhuizen naar andere campussen zullen we ons allemaal moeten aanpassen en elkaar moeten missen. En net die collegiale band is zo belangrijk in het onderwijs.

Zult u ook leerlingen missen?

MAC: ‘Ieder jaar opnieuw moet ik met spijt in het hart afscheid nemen van mijn zesdes. Na een band te hebben opgebouwd met hen in het laatste jaar, mis ik ze altijd de eerste maanden van het nieuwe schooljaar. Ik vind het dan ook geweldig dat ze begeesterd zijn, dat ze me een leuke foto mailen of nog iets van zich laten horen. De grootste motivatie in mijn job is dan ook de vriendschap en de waardering die ik van mijn leerlingen krijg. Wanneer de leerkrachten van Parijs terug komen en mij vertellen dat de contraposthouding hier en de contraposthouding daar hun oren uit komen, dan doet mij dat plezier. Esthetica gaat over alle soorten kunst begrijpen en het feit dat het gewoon overal opduikt. De zin: ‘Mevrouw, we kunnen niet op reis gaan zonder aan u te denken’, is zo fijn om te horen, daar doe ik het voor.’

Heeft u nog een leuke anekdote om mee af te sluiten?

MAC: ‘Goh, met deze vraag overvallen jullie me wel een beetje, ik heb al zo veel leuke dingen meegemaakt. Maar dé schooluitstap was die van tien jaar geleden naar Amsterdam. Met 120 zesdes waren we van plan om het Rijksmuseum en Het Achterhuis te bezoeken totdat de snelwegen in Nederland werden geblokkeerd door vrachtwagenbestuurders. Meneer Desmedt stelde toen voor om met de trein de reis te maken wat wel duurder uitviel. Dus de leerlingen kregen twee dagen op voorhand de keuze of ze op vrijwillige basis met ons mee naar Amsterdam wouden gaan. Met een super enthousiaste en kunstlievende  groep van 70 leerlingen zijn we afgezakt naar Amsterdam om daar in het Rijksmuseum een schitterende expositie te zien. ‘De glorie van de gouden eeuw’ werd daar toen tentoongesteld met Vermeer, Rubens, Van Ruysdael, Rembrandt en alle andere toppers. In de namiddag hebben we het achterhuis van Anne Frank bezocht maar omdat de reis eerst geannuleerd was, moest ik als gids improviseren. Gelukkig had ik dit goed voorbereid. De leerlingen moesten de hele tijd aandachtig opletten want ze mochten het gebouw niet verlaten voordat de tijd om was. Die dag in Amsterdam was zo aangenaam, met een groep aangename leerlingen en natuurlijk meesterlijke kunstwerken.

Met deze leuke anekdote blijkt toch nog maar eens hoe groot mevrouw’s passie is voor niet alleen kunst maar ook haar leerlingen. We hopen dat jullie hebben genoten van dit interview en vergeet niet: ‘Sharing is caring’!

by Categories: Goodbye SVITags: , , , , Een reactie plaatsen