Onze directrice neemt afscheid

De koningin van het Sint-Vincentiusinstituut verlaat ons. Jarenlang was Claire Van Overstraeten hier een rots in de branding, een steun voor zowel leerlingen als leerkrachten. Vandaar nog een laatste interview met mevrouw directeur.

Y’All: Hoelang hebt u hier gewerkt en hoelang bent u directeur geweest?

CVO: Ik startte op het Sint-Vincentiusinstituut op 1 september 1979, dat is dus 37 jaar geleden. De laatste elf jaar was ik directeur van onze school.

Hebt u zelf op het SVI gezeten en wat hebt u gestudeerd?

Ja, in september 1967 begon ik hier in 1 Latijn. Vanwege mijn passie voor talen koos ik daarna voor Latijn-Grieks. Na het middelbaar ging ik naar de universiteit van Leuven om Romaanse te studeren.

Wat vindt u het mooiste plekje op onze school en waarom?

Persoonlijk vind ik de speelplaats een prachtig plekje op onze school. Ik geniet er echt van als er zoveel activiteit is op de speelplaats op een zonnige zomerdag. Alle leerlingen zorgen samen voor een gezellige sfeer. Hier kan je zien dat een school echt leeft. Ik haat het om op school te komen tijdens de zomervakantie want dan ben je helemaal alleen. Meestal wil ik hier dan zo snel mogelijk weg.

Wat gaat u het meest missen op onze school?

De sociale omgeving van onze school zal ik zeer hard missen: de leerkrachten en de leerlingen. Eerst wou ik totaal niet in het onderwijs staan maar dan kwamen er op het onverwachts uren Frans vrij op het SVI. Ik werd opgebeld met de vraag of ik deze lessen wou geven. Ik ging erop in en mijn eerste ervaring was ronduit fantastisch. Nu is voor mij onderwijs het mooiste wat er bestaat.

Hoe evolueerde de school doorheen uw carrière?

Tijdens mijn eerste jaren als leerkracht was er een streng systeem, niet alleen op onze school maar ook op andere scholen. Vrouwelijke leerkrachten mochten bijvoorbeeld geen blote benen hebben. Toch probeerde ik in blote benen naar school te komen en men merkte het nooit op. Ik ben dus niet zo braaf als ik eruit zie. Na een tiental jaar was dit wel al toegestaan. Stilaan werd het systeem minder streng, mede door de invoering van het gemengd onderwijs.

Wat was voor u het mooiste moment uit uw carrière?

Dit is heel moeilijk om te zeggen. Ik beschouw mijn elf jaren als directeur als de mooiste. Ik kon samen met het personeel de cultuur van het SVI bepalen. Samen maakten we er een heel open ruimte van waar we mensen de kans gaven om talenten naar boven te laten komen. ‘Samen’ is hier het kernwoord!

Waren er ook moeilijke momenten?

Er zijn altijd momenten van ontgoocheling. Soms moeten er moeilijke beslissingen genomen worden en als directeur moet je de knoop doorhakken. Vaak sta je dan alleen en kan je wel eens kritiek krijgen. Het is zeer belangrijk zelf initiatief te nemen en het dialoog open te houden. Om dit alles te kunnen doen is het noodzakelijk om tussen de leerlingen en leerkrachten te blijven staan.

Claire Van Overstraeten

Gaat u nog contact blijven houden met uw collega’s?

Ja, we hebben al een groep van oud-leerkrachten, oud-directieleden… Deze komen al zeker vier maal per jaar samen. Daarnaast zijn er ook nog recepties en kleine aangelegenheden waarbij ik ook aanwezig zal zijn.

Weet u al wat u tijdens uw pensioen gaat doen?

Het eerste punt op mijn programma is HEEL VEEL lezen. Tijdens mijn werk had ik hier te weinig tijd voor en momenteel liggen er al zo’n 30-tal romans op mij te wachten. Daarnaast is er ook nog een derde kleinkind in aantocht. Als laatste wil ik me inzetten voor organisaties waar ik door de jaren heen mee in contact ben gekomen, zoals de Tondeldoos, VZW Eindelijk! en talloze andere.

In naam van alle leerkrachten, leerlingen, en ondersteunend personeel:

Claire, we zullen je missen!

Advertentie

Y’All neemt afscheid

Y’All zwaait het jaar uit. U was fantastisch en wij ook!
Hier komen de twee hoogtepunten van de Y’All dit jaar:

farewell
1. Een hilarische dancebattle. Dit was ook de laatste uitdaging van de leerlingen. Hiermee kunnen we jullie meedelen dat de leerkrachten gewonnen hebben met 3-1. Onterecht. Boe!
2. Alle talenten die we op het SVI ontdekten. Denk maar aan Moving Baasrode, Lander Casier, onze slimme wiskundige leerlingen en nog zo vele anderen!
En dit was misschien ook de moeite:
– Het allerlaatste interview met mevrouw de directrice (hoezo nergens te bespeuren? Wat dacht je van morgen?!)
– De vele familiebanden op school.
– De te grote mond van meneer Van Audenhove.

Vaarwel lieve lezertjes… 😥

Gouden tips voor de volgende Y’All-redactie!

Overweeg je om volgend schooljaar voor Y’All te schrijven? Groot gelijk want leerrijker én plezanter wordt het niet! Nu wij doorwinterd zijn in het journalistieke vak, geven we nog snel enkele tips voor de redactie van volgend schooljaar. Succes!

tips

  1. Er mag best gelogen worden. Er is toch niemand die dit leest.
  2. Creativiteit is niet het belangrijkste punt. Er is toch niemand die dit leest.
  3. Zorg voor tenminste één iemand die foutloos kan schrijven, maak hem/haar hoofdredacteur. Ook al zal er nooit iemand de fout opmerken. Er is toch niemand die dit leest.
  4. Maak genoeg reclame om de hoop op lezers hoog te houden. Lok lezers met eten! Omkopen mag ook!
  5. Geef het maar op. Beter dan onze Y’All wordt het toch niet!

(Geloof niet alles wat je online leest! ;))

Succes!

Leerling in de kijker: Lena Dejonghe

Dat onze school verschillende talenten heeft, weten we ondertussen al. Een van die talenten is schitterend in een niet-zo-bekende sport. We hebben het over Lena Dejonghe, 15 jaar en leerling in 3 Economie B. Ze behaalde met haar twee ‘collega’s’ Shelsy Huys en Anika Michiels de titel van provenciaal kampioen en hoogste Belgische formatie op het MIAC (Maia International Acro Cup) in de discipline Acrogym. Wat dit precies inhoudt, vroegen we haar zelf.

Y’All: Eerst en vooral, een dikke proficiat met de vele overwinningen op je palmares! Maar wat is acrogym nu eigenlijk?

Lena: Acro is een discipline binnen de gymnastiek. Deze sport wordt in team uitgeoefend. Je hebt in acro zelf twee verschillende elementen, namelijk tempo en balans. Tempo is wanneer de bovenman van de partners loskomt, dus eigenlijk in de lucht wordt gegooid en salto’s draait. Bij balans houd je elkaar de hele tijd vast en doet de bovenman van alles op de ondermannen zoals handstand. Daaronder kan je verschillende onderbouwen hebben door de onderman(nen).

lena dejonghe

Y’All: Wauw, dat lijkt ons zeer moeilijk en gevaarlijk. Op welke leeftijd ben je er mee begonnen en vanwaar komt je interesse in acrogym?

Lena: Op mijn achtste ben ik eens naar een tuinfeest van een turnclub uit ons dorp gaan kijken. Acro zelf sprak me meteen aan. Het was zeer ‘cool’ om naar te kijken en mijn besluit stond meteen vast: “Dit moet ik ook gaan doen!”. Ik heb toen een paar testtrainingen gedaan als bovenman en ik mocht blijven. Ik heb twee jaar in die club, Pac Sam en Ves, geturnd tot mijn trainer daar werd ontslagen. Toen ben ik opnieuw testen gaan doen bij een andere club, Ambitious Pro Gymnastics, een van de drie topclubs acro in België. Daar turn ik nu al zes jaar.

Y’All: Wat we ons dan afvragen: om zo goed te worden heb je toch veel training nodig? Hoeveel uren per week train je ongeveer?

Lena: Ik sport 18 uur per week in mijn huidige club, Ambitious Pro Gymnastics. Vandaar dat ik buiten acro niet echt andere intresses heb. Met school en training heb ik amper nog tijd om nog iets anders te doen.

Y’All: Dat kunnen we ons voorstellen. Je traint in groepsverband; heb je dan ook een goede band met je collega’s Shelsy en Anika?

Lena: Een hechte band wel, maar dat is natuurlijk niet een zonder problemen. Dat is ook onvermijdelijk als je 18 uur per week samen traint. We worden in formaties geplaatst door de trainers. Ze gaan niet uit van wie met elkaar bevriend is, maar ze houden rekening met niveau, leeftijd en lengte. Dit maakt het natuurlijk moeilijker want je kiest je eigen partners niet. Hierdoor bestaat de kans dat je niet zo goed bevriend bent met je partners. Er bestaat ook een kans dat je elk jaar andere partners hebt. Dit is mijn eerste jaar in deze formatie, maar de vorige drie jaar als bovenman zat ik wel steeds in dezelfde formatie. Daardoor kan je een hechtere band opbouwen met je partners.

lena dejonghe

Y’All: Mensen die geboeid zijn door acro, wat moeten ze kunnen om deze sport te beoefenen?

Lena: Kracht, lenigheid en een beetje kunnen dansen is wel nodig voor acrogym. Maar één van de belangrijkste dingen is natuurlijk discipline en doorzettingsvermogen. Acro is een harde sport en vraagt veel tijd. Dat het een teamsport is, maakt het er niet gemakkelijker op.

Y’All: Oké, bedankt voor je tijd! Als laatste zijn we toch nog benieuwd naar hoe de selectiewedstrijden waren voor het EK.

Lena: De selectiewedstrijden zijn zeer goed gegaan, maar in acro wordt elke kleine fout afgestraft en dat is natuurlijk zeer bepalend voor je plaats. We hebben wel nog een kans om door te gaan naar het EK, maar we hebben zelf beslist om niet meer deel te nemen aan de tweede selectiewedstrijd op 3 mei.

De verzonnen jeugd van Mevr Perdu

Jullie kennen haar vast wel als de strenge maar rechtvaardige leerkracht Nederlands van de eerste graad. Haar verleden is echter niet zo bekend. Daarom ging Y’All eens op onderzoek.

An Perdu is eigenlijk afkomstig uit Frankrijk, en was daar steeds dicht bij haar familie. Dat was namelijk een groep piraten. Zij voeren de hele wereld rond op zoek naar andere schepen die ze konden overvallen. Mevrouw Perdu was nog te jong om echt mee te vechten, dus mocht zij het schip navigeren. Daar hield ze dan ook haar naam ‘Perdu’ aan over, omdat ze hen de eerste keer had laten verdwalen op zee.

verzonnen an perdu

Op een dag voeren ze met hun schip ‘La Baguette Maudite’, oftewel ‘Het Vervloekte Stokbrood’, een groot containerschip tegemoet op de Noordzee. Mevrouw Perdu was toen heel nerveus, omdat ze voor het eerst mee het schip mocht enteren. Helaas, haar grijphaak miste de reling van het containerschip en ze viel in het koude water.

Even later kwam er een klein bootje aangevaren. De kapitein merkte An op in het water, drijvend op een vat rum dat van haar schip was gevallen. Ze had dit eerst moeten leegdrinken om het te laten drijven, maar dat was geen probleem aangezien piraten tegen wat drank kunnen. Hij haalde haar uit het water en voer met haar terug naar waar hij vandaan kwam: Dendermonde, toen nog de grootste havenstad van België. Ze groeide hier verder op en kreeg een enorme fascinatie voor de Nederlandse taal. Daarom besloot ze dan ook om deze prachtige taal aan andere mensen te leren…