De koningin van het Sint-Vincentiusinstituut verlaat ons. Jarenlang was Claire Van Overstraeten hier een rots in de branding, een steun voor zowel leerlingen als leerkrachten. Vandaar nog een laatste interview met mevrouw directeur.
Y’All: Hoelang hebt u hier gewerkt en hoelang bent u directeur geweest?
CVO: Ik startte op het Sint-Vincentiusinstituut op 1 september 1979, dat is dus 37 jaar geleden. De laatste elf jaar was ik directeur van onze school.
Hebt u zelf op het SVI gezeten en wat hebt u gestudeerd?
Ja, in september 1967 begon ik hier in 1 Latijn. Vanwege mijn passie voor talen koos ik daarna voor Latijn-Grieks. Na het middelbaar ging ik naar de universiteit van Leuven om Romaanse te studeren.
Wat vindt u het mooiste plekje op onze school en waarom?
Persoonlijk vind ik de speelplaats een prachtig plekje op onze school. Ik geniet er echt van als er zoveel activiteit is op de speelplaats op een zonnige zomerdag. Alle leerlingen zorgen samen voor een gezellige sfeer. Hier kan je zien dat een school echt leeft. Ik haat het om op school te komen tijdens de zomervakantie want dan ben je helemaal alleen. Meestal wil ik hier dan zo snel mogelijk weg.
Wat gaat u het meest missen op onze school?
De sociale omgeving van onze school zal ik zeer hard missen: de leerkrachten en de leerlingen. Eerst wou ik totaal niet in het onderwijs staan maar dan kwamen er op het onverwachts uren Frans vrij op het SVI. Ik werd opgebeld met de vraag of ik deze lessen wou geven. Ik ging erop in en mijn eerste ervaring was ronduit fantastisch. Nu is voor mij onderwijs het mooiste wat er bestaat.
Hoe evolueerde de school doorheen uw carrière?
Tijdens mijn eerste jaren als leerkracht was er een streng systeem, niet alleen op onze school maar ook op andere scholen. Vrouwelijke leerkrachten mochten bijvoorbeeld geen blote benen hebben. Toch probeerde ik in blote benen naar school te komen en men merkte het nooit op. Ik ben dus niet zo braaf als ik eruit zie. Na een tiental jaar was dit wel al toegestaan. Stilaan werd het systeem minder streng, mede door de invoering van het gemengd onderwijs.
Wat was voor u het mooiste moment uit uw carrière?
Dit is heel moeilijk om te zeggen. Ik beschouw mijn elf jaren als directeur als de mooiste. Ik kon samen met het personeel de cultuur van het SVI bepalen. Samen maakten we er een heel open ruimte van waar we mensen de kans gaven om talenten naar boven te laten komen. ‘Samen’ is hier het kernwoord!
Waren er ook moeilijke momenten?
Er zijn altijd momenten van ontgoocheling. Soms moeten er moeilijke beslissingen genomen worden en als directeur moet je de knoop doorhakken. Vaak sta je dan alleen en kan je wel eens kritiek krijgen. Het is zeer belangrijk zelf initiatief te nemen en het dialoog open te houden. Om dit alles te kunnen doen is het noodzakelijk om tussen de leerlingen en leerkrachten te blijven staan.
Gaat u nog contact blijven houden met uw collega’s?
Ja, we hebben al een groep van oud-leerkrachten, oud-directieleden… Deze komen al zeker vier maal per jaar samen. Daarnaast zijn er ook nog recepties en kleine aangelegenheden waarbij ik ook aanwezig zal zijn.
Weet u al wat u tijdens uw pensioen gaat doen?
Het eerste punt op mijn programma is HEEL VEEL lezen. Tijdens mijn werk had ik hier te weinig tijd voor en momenteel liggen er al zo’n 30-tal romans op mij te wachten. Daarnaast is er ook nog een derde kleinkind in aantocht. Als laatste wil ik me inzetten voor organisaties waar ik door de jaren heen mee in contact ben gekomen, zoals de Tondeldoos, VZW Eindelijk! en talloze andere.
In naam van alle leerkrachten, leerlingen, en ondersteunend personeel:
Claire, we zullen je missen!
yallstvin.com 