Leerling in de kijker: Lena Dejonghe

Dat onze school verschillende talenten heeft, weten we ondertussen al. Een van die talenten is schitterend in een niet-zo-bekende sport. We hebben het over Lena Dejonghe, 15 jaar en leerling in 3 Economie B. Ze behaalde met haar twee ‘collega’s’ Shelsy Huys en Anika Michiels de titel van provenciaal kampioen en hoogste Belgische formatie op het MIAC (Maia International Acro Cup) in de discipline Acrogym. Wat dit precies inhoudt, vroegen we haar zelf.

Y’All: Eerst en vooral, een dikke proficiat met de vele overwinningen op je palmares! Maar wat is acrogym nu eigenlijk?

Lena: Acro is een discipline binnen de gymnastiek. Deze sport wordt in team uitgeoefend. Je hebt in acro zelf twee verschillende elementen, namelijk tempo en balans. Tempo is wanneer de bovenman van de partners loskomt, dus eigenlijk in de lucht wordt gegooid en salto’s draait. Bij balans houd je elkaar de hele tijd vast en doet de bovenman van alles op de ondermannen zoals handstand. Daaronder kan je verschillende onderbouwen hebben door de onderman(nen).

lena dejonghe

Y’All: Wauw, dat lijkt ons zeer moeilijk en gevaarlijk. Op welke leeftijd ben je er mee begonnen en vanwaar komt je interesse in acrogym?

Lena: Op mijn achtste ben ik eens naar een tuinfeest van een turnclub uit ons dorp gaan kijken. Acro zelf sprak me meteen aan. Het was zeer ‘cool’ om naar te kijken en mijn besluit stond meteen vast: “Dit moet ik ook gaan doen!”. Ik heb toen een paar testtrainingen gedaan als bovenman en ik mocht blijven. Ik heb twee jaar in die club, Pac Sam en Ves, geturnd tot mijn trainer daar werd ontslagen. Toen ben ik opnieuw testen gaan doen bij een andere club, Ambitious Pro Gymnastics, een van de drie topclubs acro in België. Daar turn ik nu al zes jaar.

Y’All: Wat we ons dan afvragen: om zo goed te worden heb je toch veel training nodig? Hoeveel uren per week train je ongeveer?

Lena: Ik sport 18 uur per week in mijn huidige club, Ambitious Pro Gymnastics. Vandaar dat ik buiten acro niet echt andere intresses heb. Met school en training heb ik amper nog tijd om nog iets anders te doen.

Y’All: Dat kunnen we ons voorstellen. Je traint in groepsverband; heb je dan ook een goede band met je collega’s Shelsy en Anika?

Lena: Een hechte band wel, maar dat is natuurlijk niet een zonder problemen. Dat is ook onvermijdelijk als je 18 uur per week samen traint. We worden in formaties geplaatst door de trainers. Ze gaan niet uit van wie met elkaar bevriend is, maar ze houden rekening met niveau, leeftijd en lengte. Dit maakt het natuurlijk moeilijker want je kiest je eigen partners niet. Hierdoor bestaat de kans dat je niet zo goed bevriend bent met je partners. Er bestaat ook een kans dat je elk jaar andere partners hebt. Dit is mijn eerste jaar in deze formatie, maar de vorige drie jaar als bovenman zat ik wel steeds in dezelfde formatie. Daardoor kan je een hechtere band opbouwen met je partners.

lena dejonghe

Y’All: Mensen die geboeid zijn door acro, wat moeten ze kunnen om deze sport te beoefenen?

Lena: Kracht, lenigheid en een beetje kunnen dansen is wel nodig voor acrogym. Maar één van de belangrijkste dingen is natuurlijk discipline en doorzettingsvermogen. Acro is een harde sport en vraagt veel tijd. Dat het een teamsport is, maakt het er niet gemakkelijker op.

Y’All: Oké, bedankt voor je tijd! Als laatste zijn we toch nog benieuwd naar hoe de selectiewedstrijden waren voor het EK.

Lena: De selectiewedstrijden zijn zeer goed gegaan, maar in acro wordt elke kleine fout afgestraft en dat is natuurlijk zeer bepalend voor je plaats. We hebben wel nog een kans om door te gaan naar het EK, maar we hebben zelf beslist om niet meer deel te nemen aan de tweede selectiewedstrijd op 3 mei.

Advertentie

Leerling in de kijker: Lander Casier

Velen van jullie zullen het wel gezien hebben: het prachtige optreden van Lander, 15 jaar, op het Vrij Podium. Hij kwam uiteindelijk ook als winnaar van die dag uit de bus. Maar sommigen zullen zich misschien afgevraagd hebben: “Wie is die Lander nu eigenlijk? Danst hij al lang? Waar is hij ooit begonnen? En is hij nog vrijgezel?”. Lees snel het interview om wijzer te worden!

Y’All: Waar en wanneer ben je begonnen met dansen?

Lander: Ik ben begonnen toen ik vijf jaar oud was, bij dansgroep ‘Nele’. Daar ben ik gebleven tot het 3e leerjaar, want dan ben ik bij de dansschool van Studio 100 gegaan. Na twee jaar ben ik dan toch teruggekeerd naar dansgroep Nele en heb ik me daarnaast ook ingeschreven bij de academie in Lebbeke. Sinds dit jaar ben ik overgestapt van dansgroep Nele naar Dansateljee.

Y’All: Wauw, dan dans je vast al op een hoog niveau! Moet je dan veel trainen per week?

Lander: Best wel, ik dans in totaal 10 uur en een half per week. Dit houdt dan verschillende stijlen in: vier uur ballet, drie uur en een kwartier modern jazz, anderhalf uur hedendaagse dans en een uur en een kwartier selectie. Tijdens ‘selectie’ ben je in een groep met de beste dansers, die daar dansen aanleren om op optredens uit te voeren.

Lander dans 2

Y’All: Heb je een favoriete dansstijl?

Lander: Zeker en vast, hedendaags! Al vind ik ballet ook wel leuk omdat het echt de basis vormt van de meeste andere dansstijlen. Maar als ik moet kiezen, ga ik toch voor de hedendaagse dans.

Y’All: Je hebt vast al ervaring met optreden voor een hoop mensen. Vond je het leuk om eens op een podium te staan voor leerlingen van onze school?

Lander: Ja en neen. Ik had al eens meegedaan toen ik in het eerste middelbaar zat, dus ik had wel stress, maar niet zo veel als toen. Ik keek er wel naar uit want niets is zo leuk als op een podium staan! Toch had ik toch nog wat zenuwen, waarschijnlijk uit schrik voor wat anderen erover zouden zeggen. Er kunnen honderd mensen zeggen dat het goed was, maar er zal misschien wel één persoon zijn die het niet goed vond en dan wil ik echt weten waarom… Maar uiteindelijk blijft het altijd leuk om je passie voor iets te kunnen tonen.

Y’All: Is er een reden in het bijzonder waarom je meegedaan hebt?

Lander: Ik wou iedereen laten zien dat dansen echt niet alleen voor meisjes is. Veel mensen denken nog steeds dat dansers ‘slappe mensen zijn die wat rondspringen in roze tutu’s’. Dat vind ik een volledig verkeerd beeld. Als danser moet je een goed lichaam hebben dat sterk genoeg is om jezelf en anderen te kunnen dragen. Ik wou door mijn deelname ook eens zeggen: dit ben ik, so deal with it. Dit jaar kwam er nog iets extra bij. Bij mijn optreden op het Vrij Podium droeg ik een zwarte T-shirt met het opschrift ‘Dancer against cancer’. Dit is een organisatie opgestart door iemand waar ik vroeger mee danste. Alle opbrengsten van de verkoop van de T-shirts gaan naar Stichting Tegen Kanker. Ikzelf vond dit een zeer mooi initiatief en kocht dan ook direct een T-shirt. Ik dans ook veel optredens in dit T-shirt om aan de mensen te laten zien dat kanker iets vreselijks is en dat alle hulp nodig is!

Lander dans 1

Y’All: Dat is inderdaad een heel mooi initiatief! Bedankt voor dit interview en nog veel succes plezier met het dansen. Voor zij die willen weten of Lander nog vrijgezel is, aarzel vooral niet om het hem te vragen want Y’All biedt het antwoord niet. (Sorry!)