Maand: maart 2015

• naam: De Waele – Van de Velde Yves
• leeftijd: 19 jaar (17/03/1995)
• aantal jaren op het SVI: Alle 6
• gevolgde richting: Latijn-­Wiskunde

Wat doe je momenteel in het leven?

Momenteel zit ik in de tweede bachelor geschiedenis aan de universiteit van Gent (en voor één klein vakje nog in de eerste).

Dat is jammer, maar wat is nou eentje? Heeft je schoolloopbaan op het SVI nog invloeden op je manier van leven vandaag de dag?

Ik was niet de makkelijkste leerling, en ik was het niet altijd even eens met bepaalde zaken op school. Dat heeft me tot een koppig persoon gemaakt, die niet bang is om zijn mening ergens over te geven en te vechten voor mijn idealen. Dus ja, het SVI heeft zeker invloed gehad op mijn manier van leven, en mijn persoonlijkheid.

Een beetje kritisch zijn in het leven kan zeker geen kwaad. Heeft het SVI een belangrijke rol gehad in je leven?

Zeker en vast! Het middelbaar is de plaats waar je je eerste serieuze vrienden leert kennen; je verbreedt er je kijk op de wereld (als je goed uitkijkt toch) en je leert vooral jezelf kennen. Het heeft voornamelijk een belangrijke rol gespeeld in mijn aanloop naar het hoger onderwijs, en heeft me een schare groep trouwe kameraden opgeleverd die nog steeds belangrijk zijn in mijn leven.

Vriendschap boven alles, dat is nog steeds het motto dat voor vele leerlingen op onze school geldt. Hoe kijk je terug naar de tijd op school?

Moeilijkste vraag van het interview. Het is niet altijd gemakkelijk om een ongenuanceerd beeld te vormen op basis van herinneringen, maar over het algemeen heb ik goede herinneringen. Er waren fantastische activiteiten, de reizen waren subliem – voor tips om ze te tunen, geef een gil – en er waren hele warme leerkrachten, zonder wie mijn tijd op het SVI waarschijnlijk veel langer had geduurd. Letterlijk én figuurlijk. Ik zal natuurlijk niet ontkennen dat ik blij was toen ik het middelbaar eindelijk was ontgroeid en achter me kon laten, maar er zijn toch ergere dingen dan naar het SVI gaan.

Blij te horen dat jouw tijd op onze school vrij positief was. We geven je gegevens door aan onze collega’s van de vrije ruimte “reizen” voor je tips. Wat is je beste herinnering aan de school?

De dag dat we met de jongens de filmopnames maakten voor onze 100­dagen­show. De voorbereidende vergaderingen waren altijd ultragezellig. Iedereen kon zijn zegje doen en dan op de grote dag als een bende gekken met niets anders dan onze kilt aan, door Dendermonde lopen terwijl het vroor dat het kraakte! Daarna de trots toen onze act de zaal in vuur en vlam zette… *pinkt traantje weg*

Ik kan bevestigen dat het inderdaad een zeer goede 100­dagenshow was en dat jullie act me tot op heden bijgebleven is. Jullie mogen trots zijn! Heb je nog een straf verhaal of avontuur dat je wil delen?

Dat lijkt me geen goed plan, ik wil jullie niet op slechte ideeën brengen. (lacht)

Verschillende leerkrachten zullen je dankbaar zijn. Heb je eventueel een boodschap voor een (oud)­leerkracht?

Goh, ik heb er zoveel. Dank aan meneer Van Campe, om mij een herexamen te gunnen, anders had mijn toekomst er wel net wat minder goed uitgezien. Mevrouw Van Den Bossche (Latijn) dank ik vanwege haar engelengeduld (ik was een ramp bij toetsen woordenschat). Verder raad ik iedereen aan goed naar mevrouw Paquet te luisteren. Doordat ze het vak Nederlands zo breed maakt, bespaart ze je heel wat werk als je een richting zoekt te doen met letteren of wijsbegeerte.

Tot slot natuurlijk de leerkrachten geschiedenis en mevrouw Maes, om mijn interesse in geschiedenis levende te houden, en me een stevige basis te geven om mijn eerste jaar goed te doorspartelen.

Wij zullen de leerkrachten op de hoogte brengen van jouw lof voor hen. Mis je de school af en toe?

Missen is een sterk woord, maar bij gebrek aan beter: ja. De eerste maanden/het eerste jaar aan de universiteit is alles waar je van droomde: niet naar de les hoeven gaan, geen taken, geen toetsen, … Maar soms mis je de structuur een beetje, de dichtere band met een leerkracht. Je hebt soms het gevoel dat je verdrinkt in een zee van anonimiteit, terwijl je in het middelbaar iedereen kent. Dat mis ik soms. Maar, of ik terug zou komen? Dat toch liever niet.

Een duidelijk antwoord. Wat zijn de grootste verschillen tussen jouw tijd op school en de onze?

Ik heb de ontwikkelingen niet echt meer gevolgd, maar naar wat ik heb opgevangen is het reftersysteem toch niet zo solide als het in onze tijd was. De regels zijn losser geworden én een heleboel (fantastische) leerkrachten zijn niet meer actief in het lerarenkorps.

Wij kunnen uit ervaring zeggen dat het nieuwe systeem wat aanpassing vroeg maar dat het nu al heel wat vlotter verloopt. In verband met het lerarenkorps kunnen we vertellen dat dit nu door een nieuwe generatie aangevuld wordt die stuk voor stuk ook weer het beste van zichzelf geven. Zijn er doorheen de jaren veranderingen op de school gebeurd die je goed vindt of is de school erop achteruit gegaan?

Ik kan moeilijk oordelen over de veranderingen als ik ze niet zelf kan meemaken. De toelating om gsm’s te gebruiken op school vind ik een beetje dwaas, daar er niks vervelender is dan een gezellig gesprek te houden met iemand die zijn duimen niet stil kan houden, en niet naar je gezicht kan kijken. Wat ik wel positief vind, is dat de nieuwe sanitaire blokken in aanbouw zijn, waarvan we al op de plannen stonden te watertanden sinds onze eerste opendeurdag.

De toelating van gsm’s op school is iets waar veel vraag naar was, de meeste leerlingen zijn hier zeer tevreden over. Ten slotte, heb je nog een boodschap of advies voor de huidige leerlingen?

Het middelbaar is niet altijd even gemakkelijk. Niemand heeft ooit gezegd dat dat het ook hoort te zijn. De leerkrachten van de ombudsdienst en de meeste vakleerkrachten staan altijd voor je klaar. Wees niet bang om raad te vragen, of om een band met hen te krijgen, ze bijten niet allemaal. Verder is het belangrijk je eigen manier van leven te ontwikkelen, en daar niet aan te laten komen zolang je er anderen geen kwaad mee berokkent. Studietips zijn leuk, maar uiteindelijk ken jij je hoofd het beste, en weet je zelf het best hoe je je les erin krijgt. Laat echter niks liggen, want kennis is een schat die je je hele leven meedraagt, en leert hoe je je eigen plek op deze wereld kan opbouwen.

Het heft zelf in handen nemen dus. Bedankt Yves, voor deze mooie woorden!