Categorie: oud-leerlingen

Oud-leerling: Griet Van Damme

Griet Van Damme heeft vandaag nog steeds een band met het SVI want Emma en Louise Robert, twee van haar vier dochters, treden hier in de voetsporen van hun mama.

  • klasfoto: Heb ik niet onmiddellijk, maar deze hangen nog aan de oude directeursbureaus. Ik zat in de Wet A van september 1981 tot juni 1984. Emma kan mij zeker aanduiden.
  • naam: Griet Van Damme
  • leeftijd: 48j
  • aantal jaren op STVIN: 3 jaar, van 4de tem 6de jaar
  • gevolgde richting (en): wetenschappelijke A

Griet Van Damme

Dag Griet, jij bent oud-leerling van onze school, hoe heb jij jouw loopbaan op het Sint-Vincentius ervaren?

Zeer positief. Het was een leuke maar toch strenge school. Het was voor mij een aanpassing. Ik had mijn lagere humaniora (de eerste 3 jaren) in Lebbeke doorgebracht. Dat was een kleine school met enkel de eerste drie jaar en enkel de moderne humaniora.

Het was dus een grote stap om naar Dendermonde te komen. De meeste klasgenoten hadden al wat jaartjes Sint-Vincentius achter de rug en kenden elkaar. Er waren er zelfs die er vanaf de crèche zaten. (het parcours dat later ook voor mijn dochters zou weggelegd zijn). Ik herinner mij nog een paar andere klasgenoten die zelfs de eerste dag weenden omdat het zo onwennig was. Zo vér heb ik het niet laten komen. Toch had ik in het begin sterk de indruk dat de leerlingen in Dendermonde super verstandig waren, veel meer wisten dan ik. Ik herinner me nog het eerste dictee van Nederlands van meneer Speleman. Ik verstond zelfs de inhoud van de tekst niet en ik had niet door dat een “groenendaeler” een soort hond was. Ik dacht aan een “daalder”. De punten waren dus ook niet schitterend.
Bovendien was ik tamelijk overweldigd door de refter.

Hoe was het voor jou om leerling te zijn op onze school. Was het een positieve ervaring?

Ik volgde een richting die mij goed lag. We hadden super veel wiskunde. In het vierde jaar hadden we 7 uur, het tweede 8 u en het laatste 9 uur wiskunde telkens met 2 uur wetenschappelijk tekenen. We hadden een kleine klas. Voor de algemene vakken zaten we samen met de Wet B (te vergelijken met de 6u wiskunde van nu) en de economische en af en toe met leerlingen van de Latijn-Wetenschappen. We wisselden enkel van klas voor de wetenschapsvakken en LO. De andere tijd bleven we in ons vast klaslokaal.

We waren ook verplicht om blauw en witte kledij te dragen. Dat was op zich geen probleem. In het schoolreglement stond echter niets over de kleur van de kousen. Daar werd dus van geprofiteerd om de meest bontgekleurde kousen aan te trekken.

Jouw dochters zitten momenteel ook op onze school, zo ben je hoogstwaarschijnlijk nog op de hoogte van het leven op het SVI. Merk je veel verschillen tussen vroeger en nu?

Er zijn wel wat verschillen. Zo zijn er nu geen onverwachtse toetsen meer, alles wordt aangekondigd. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Wij moesten voor elke les de geziene leerstof herhalen. Het kon elke keer toets zijn. Dat gaf wel een zekere spanning tijdens de eerste 10 minuten van de les. Het was bang afwachten of de woorden: “neem een blaadje papier” gingen vallen. Wanneer de leerkracht gewoon met de les begon, kon je iedereen opgelucht horen zuchten en verdwenen de cursussen van de schoot. Enkel grote herhalingstoetsen werden aangekondigd.

We hadden ook veel minder creatieve opdrachten. Voor de meeste vakken volstond het om de leerstof te verwerken. Hoogstens voor de taalvakken moesten we af en toe iets creatiefs doen. Maar een extra opdracht voor aardrijkskunde, geschiedenis, … was ondenkbaar. In de loop der jaren merk ik een accentverschuiving van kennis naar vaardigheden. Alhoewel de nodige kennis ook blijft, waardoor het voor de leerlingen toch een hele boterham wordt. En je creativiteit raakt af en toe eens uitgeput…

Ook de 100-dagen zijn anders. Wij mochten absoluut de dag van de 100 dagen niet op school doorbrengen. We zouden maar eens iets kunnen uitsteken en de school in diskrediet brengen… Komt daar nog bij dat we uit de buurt van de jongens van het college moesten blijven.

We zijn die dag met onze klas naar Brussel getrokken. We waren verkleed als breakdancers. In de namiddag zijn we in Vorst gaan schaatsen. De show hebben we denk ik na de schooluren in de Mariakring gegeven.

Toch zijn er nog gelijkenissen met vroeger. Zo zijn de gebouwen nog niet veel veranderd.

Ik hoor dat er nog steeds door de microfoon mededelingen worden gegeven. In de tijd dat ik er zat herinner ik mij nog de mededeling dat een oud-leerlinge bevallen was van een vijfling.

Ze worden zeldzaam, maar toch zijn er nog een aantal personeelsleden die er toen ook al waren. Mijn oudste dochter krijgt nu les van Mevrouw De Waele. Wel daar kreeg ik ook Engels van. Mevrouw Van Overstraeten was toen nog leerkracht Frans en later mijn stagebegeleidster. Op het secretariaat zijn er nog twee bekenden. Telkens als ik deze mensen zie, dan denk ik: ze moeten in die tijd toch piepjong geweest zijn dat ze nog steeds aan het werk zijn. Bovendien lijken sommigen nog niet veranderd.

Wat ook nog niet veranderd is, zijn de stoelen in de feestzaal. Ze zaten toen al ongemakkelijk tijdens een filmforum en ze zitten nog steeds even ongemakkelijk. Maar blijkbaar zijn ze onverwoestbaar en gaan ze al generatie na generatie mee.

Deel je vaak ervaringen of herinneringen met je dochters?

Zo af en toe. Zeker als ik weer voor een oudercontact door de gebouwen heb gelopen en een paar oude bekenden ben tegengekomen. Ook de oud-leerlingenavonden probeer ik niet te missen.

Kan je een leuke herinnering of straf verhaal delen met de leerlingen?

In die tijd hadden we een leerkracht Duits. Een zeer voorname dame waar we allen een beetje voor bibberden. Het was meestal een uurtje onbeweeglijk, kaarsrecht zitten. Bij de minste onregelmatigheid volgde er een opmerking. Het venster moest telkens open. Ze haalde dan een reden aan die er in bestond dat we op die manier, dus door goed te verluchten, een vreemde ziekte konden vermijden die overgewaaid kwam van Amerika. Bleek later dat ze Aids bedoelde. .. Ze was duidelijk heel goed ingelicht… Of zaten we op een katholieke school?

Ze was ook de organisatrice van de Londenreis in de 4des. Ik herinner me nog één van de laatste richtlijnen: geen uitstaande haardos. Verklaring: indien er iemand voor je staat met een weelderige haardos, dan zie je niets van de gebouwen…

Hoe belangrijk was het SVI in je leven?

We waren een heel ernstige klas vol strevers. Uitgaan deden we bijna nooit en we leefden van de ene grote wiskundetoets naar de andere. Dus de school was zeker belangrijk in mijn leven.

Heb je tenslotte nog advies voor onze leerlingen?

Geniet van je humanioratijd en zeker nu ze zich nog binnen de muren van het Sint-Vincentius afspeelt!

Advertentie
by Categories: oud-leerlingenTags: , , , Een reactie plaatsen

Oud-leerling: Yves De Waele

  • naam: De Waele – Van de Velde Yves
  • leeftijd: 19 jaar (17/03/1995)
  • aantal jaren op het SVI: Alle 6
  • gevolgde richting: Latijn-­Wiskunde

klasfoto Yves

Wat doe je momenteel in het leven?

Momenteel zit ik in de tweede bachelor geschiedenis aan de universiteit van Gent (en voor één klein vakje nog in de eerste).

Dat is jammer, maar wat is nou eentje? Heeft je schoolloopbaan op het SVI nog invloeden op je manier van leven vandaag de dag?

Ik was niet de makkelijkste leerling, en ik was het niet altijd even eens met bepaalde zaken op school. Dat heeft me tot een koppig persoon gemaakt, die niet bang is om zijn mening ergens over te geven en te vechten voor mijn idealen. Dus ja, het SVI heeft zeker invloed gehad op mijn manier van leven, en mijn persoonlijkheid.

Een beetje kritisch zijn in het leven kan zeker geen kwaad. Heeft het SVI een belangrijke rol gehad in je leven?

Zeker en vast! Het middelbaar is de plaats waar je je eerste serieuze vrienden leert kennen; je verbreedt er je kijk op de wereld (als je goed uitkijkt toch) en je leert vooral jezelf kennen. Het heeft voornamelijk een belangrijke rol gespeeld in mijn aanloop naar het hoger onderwijs, en heeft me een schare groep trouwe kameraden opgeleverd die nog steeds belangrijk zijn in mijn leven.

Vriendschap boven alles, dat is nog steeds het motto dat voor vele leerlingen op onze school geldt. Hoe kijk je terug naar de tijd op school?

Moeilijkste vraag van het interview. Het is niet altijd gemakkelijk om een ongenuanceerd beeld te vormen op basis van herinneringen, maar over het algemeen heb ik goede herinneringen. Er waren fantastische activiteiten, de reizen waren subliem – voor tips om ze te tunen, geef een gil – en er waren hele warme leerkrachten, zonder wie mijn tijd op het SVI waarschijnlijk veel langer had geduurd. Letterlijk én figuurlijk. Ik zal natuurlijk niet ontkennen dat ik blij was toen ik het middelbaar eindelijk was ontgroeid en achter me kon laten, maar er zijn toch ergere dingen dan naar het SVI gaan.

Blij te horen dat jouw tijd op onze school vrij positief was. We geven je gegevens door aan onze collega’s van de vrije ruimte “reizen” voor je tips. Wat is je beste herinnering aan de school?

De dag dat we met de jongens de filmopnames maakten voor onze 100­dagen­show. De voorbereidende vergaderingen waren altijd ultragezellig. Iedereen kon zijn zegje doen en dan op de grote dag als een bende gekken met niets anders dan onze kilt aan, door Dendermonde lopen terwijl het vroor dat het kraakte! Daarna de trots toen onze act de zaal in vuur en vlam zette… *pinkt traantje weg*

Ik kan bevestigen dat het inderdaad een zeer goede 100­dagenshow was en dat jullie act me tot op heden bijgebleven is. Jullie mogen trots zijn! Heb je nog een straf verhaal of avontuur dat je wil delen?

Dat lijkt me geen goed plan, ik wil jullie niet op slechte ideeën brengen. (lacht)

Verschillende leerkrachten zullen je dankbaar zijn. Heb je eventueel een boodschap voor een (oud)­leerkracht?

Goh, ik heb er zoveel. Dank aan meneer Van Campe, om mij een herexamen te gunnen, anders had mijn toekomst er wel net wat minder goed uitgezien. Mevrouw Van Den Bossche (Latijn) dank ik vanwege haar engelengeduld (ik was een ramp bij toetsen woordenschat). Verder raad ik iedereen aan goed naar mevrouw Paquet te luisteren. Doordat ze het vak Nederlands zo breed maakt, bespaart ze je heel wat werk als je een richting zoekt te doen met letteren of wijsbegeerte.

Tot slot natuurlijk de leerkrachten geschiedenis en mevrouw Maes, om mijn interesse in geschiedenis levende te houden, en me een stevige basis te geven om mijn eerste jaar goed te doorspartelen.

Wij zullen de leerkrachten op de hoogte brengen van jouw lof voor hen. Mis je de school af en toe?

Missen is een sterk woord, maar bij gebrek aan beter: ja. De eerste maanden/het eerste jaar aan de universiteit is alles waar je van droomde: niet naar de les hoeven gaan, geen taken, geen toetsen, … Maar soms mis je de structuur een beetje, de dichtere band met een leerkracht. Je hebt soms het gevoel dat je verdrinkt in een zee van anonimiteit, terwijl je in het middelbaar iedereen kent. Dat mis ik soms. Maar, of ik terug zou komen? Dat toch liever niet.

Een duidelijk antwoord. Wat zijn de grootste verschillen tussen jouw tijd op school en de onze?

Ik heb de ontwikkelingen niet echt meer gevolgd, maar naar wat ik heb opgevangen is het reftersysteem toch niet zo solide als het in onze tijd was. De regels zijn losser geworden én een heleboel (fantastische) leerkrachten zijn niet meer actief in het lerarenkorps.

Wij kunnen uit ervaring zeggen dat het nieuwe systeem wat aanpassing vroeg maar dat het nu al heel wat vlotter verloopt. In verband met het lerarenkorps kunnen we vertellen dat dit nu door een nieuwe generatie aangevuld wordt die stuk voor stuk ook weer het beste van zichzelf geven. Zijn er doorheen de jaren veranderingen op de school gebeurd die je goed vindt of is de school erop achteruit gegaan?

Ik kan moeilijk oordelen over de veranderingen als ik ze niet zelf kan meemaken. De toelating om gsm’s te gebruiken op school vind ik een beetje dwaas, daar er niks vervelender is dan een gezellig gesprek te houden met iemand die zijn duimen niet stil kan houden, en niet naar je gezicht kan kijken. Wat ik wel positief vind, is dat de nieuwe sanitaire blokken in aanbouw zijn, waarvan we al op de plannen stonden te watertanden sinds onze eerste opendeurdag.

De toelating van gsm’s op school is iets waar veel vraag naar was, de meeste leerlingen zijn hier zeer tevreden over. Ten slotte, heb je nog een boodschap of advies voor de huidige leerlingen?

Het middelbaar is niet altijd even gemakkelijk. Niemand heeft ooit gezegd dat dat het ook hoort te zijn. De leerkrachten van de ombudsdienst en de meeste vakleerkrachten staan altijd voor je klaar. Wees niet bang om raad te vragen, of om een band met hen te krijgen, ze bijten niet allemaal. Verder is het belangrijk je eigen manier van leven te ontwikkelen, en daar niet aan te laten komen zolang je er anderen geen kwaad mee berokkent. Studietips zijn leuk, maar uiteindelijk ken jij je hoofd het beste, en weet je zelf het best hoe je je les erin krijgt. Laat echter niks liggen, want kennis is een schat die je je hele leven meedraagt, en leert hoe je je eigen plek op deze wereld kan opbouwen.

Het heft zelf in handen nemen dus. Bedankt Yves, voor deze mooie woorden!

by Categories: oud-leerlingenTags: , , , Een reactie plaatsen

Oud-leerling: Jens Meert

  • naam: Meert Jens
  • leeftijd: 20 jaar
  • aantal jaren op SVI: 3 jaar
  • gevolgde richting: Humane wetenschappen

jens meert

Dag Jens, wat doe je momenteel in het dagelijkse leven?

Ik zit reeds in mijn tweede jaar cross media management op de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen, een studierichting die jammer genoeg nog veel te onbekend en onbegrepen is bij het grote publiek.
Verder hou ik me bezig met mijn hobby’s zoals paardrijden, reizen en werk ik al drie jaar bij een van de bekendste chefs van België.

Je bent dus een bezige bij! Heeft je schoolloopbaan op het SVI nog invloeden op je manier van leven vandaag de dag?

Ja, uiteraard! Een school verbreedt je waaier van interesses. Zo ben ik nog steeds erg dankbaar voor de lessen esthetica, gedoceerd door mevrouw Maes, en voor de lessen Engels van de befaamde Miss. Paquet. Ook al lijkt het in het secundair niet echt ‘belangrijk’, toch is het echt een meerwaarde in je verdere levensloopbaan.

Beide leerkrachten zullen vereerd zijn dit te horen. Heeft het SVI een belangrijke rol gespeeld in jouw leven?

Het SVI heeft op een bepaalde manier wel dingen teweeggebracht. Zo heb ik er mensen leren kennen die ik tot op de dag van vandaag als mijn beste vrienden mag beschouwen. Het is zelfs zo dat ik dankzij bepaalde projecten van het SVI mensen ken van in Denemarken, Zweden, Duitsland en Turkije. Ook ben ik via connecties op het SVI al 2 keer naar de VS kunnen gaan; is toch geweldig?!

Over welke projecten heb je het dan?

Over het Comenius-project onder leiding van Mevrouw Paquet.

Hoe kijk je terug naar de tijd op school?

Klink ik nu oud als ik zeg dat ik er bijna nostalgisch op terugkijk?

Het is zo dat je nu quasi geen zorgen hebt. Je hebt een geweldig leven, je hebt tijd voor alles, je kan doen wat je wil en verplichtingen.. wat zijn dat? Eens je verder studeert is het wel wat anders. Dan moet je jammer genoeg keuzes maken in wat je wel en niet doet. Je moet zelfdiscipline hebben en weten wanneer je nu beter niet naar die fuif gaat om je laatste stukje cursus te verwerken. Mijn raad is om nu echt nog te genieten van je zorgeloze studententijd!

We zullen je raad ter harte nemen. Wat zijn je goede herinneringen aan onze school?

De vriendschappen die je opbouwt, het plezier van het samenzijn en de geweldige leerkrachten. Geloof mij, op het SVI mogen we fier zijn op ons leerkrachtenkorps!

Mooie woorden. Heb je nog een staf verhaal of avontuur dat je wilt delen met onze lezers?

Straf verhaal… De ‘strafste’ verhalen waren vooral klasgebonden en daarom nogal privé. Wat ik wel kan vertellen is dat toen wij in het 5de jaar in Parijs waren, de bus de hele Champs-Elysées moest omrijden omdat ik nog steeds aan het shoppen was in Louis.V. Ik was de tijd uit het oog verloren, en ik kan u vertellen dat er weinig mensen blij waren, om nog maar van de buschauffeur te zwijgen. Ja dat heb ik lang mogen horen. (lacht)

Dat zou iedereen kunnen overkomen. Heb je nog een boodschap voor een leerkracht op onze school?

Uiteraard heb ik een boodschap! Bij deze wil ik hen bedanken voor de geweldige effort die zij doen voor de leerlingen. Het is een ondankbare job maar ze zijn echt geweldig in wat ze doen en ze verdienen 1000 keer meer respect dan dat ze nu al krijgen! Het zijn geen ‘vieze’ mensen die een pik hebben op personen maar zij zijn de mensen die alles op alles zetten om ons zo goed mogelijk voor te bereiden op ons verdere leven!

Respect voor de leerkrachten is inderdaad soms ver te zoeken. Zij leveren belangrijk werk en dat vergeten we als leerling wel eens. Mis je de school af en toe?

Uiteraard, soms zou ik graag eens terugkomen en achter die oude schoolbanken zitten. Het is een tijd waarin quasi alles kan en waar je zulke leuke momenten beleeft, je zou gek zijn om het niet opnieuw te willen beleven.

Zijn er veel verschillen tussen jouw leven nu en vroeger?

Tijd, zorgen, realiteit. Anderzijds heb ik, zoals zoveel studenten, wel meer vrijheid. Dat is, laten we eerlijk zijn, zalig! Maar met die vrijheid komt ook een zware verantwoordelijkheid die niet valt te onderschatten.

Zijn er doorheen de jaren veranderingen op de school gebeurd die je goed vindt of is de school erop achteruit gegaan?

Wel, ik ben er nu al een paar jaar niet meer geweest dus ik zou eigenlijk niet weten wat er nu juist allemaal veranderd is. Misschien moet ik nog maar eens een bezoekje brengen aan de school om het met mijn eigen ogen te zien.

Wat is jouw mening over de fusie van de scholengemeenschap in Dendermonde?

Over de fusie heb ik al een paar dingen gehoord, maar of deze nu goed is… geen idee. Ik denk dat het als een ‘buitenstaander’ van de school moeilijk te zeggen is wat er nu het meest effect heeft op de school en op de leerlingen.

Ten slotte, heb je nog een boodschap of advies voor de huidige leerlingen?

Volg je dromen! Als je iets wil, doe het dan, maar werk er keihard voor! Alles ligt binnen handbereik maar je moet er voor vechten. Het leven is een strijd geschreven door de overwinnaars, dus waarom niet vechten en overwinnen en je eigen leven bepalen?

Het leven is te kort om af te wachten, neem nu je leven in handen en maak er iets prachtigs van!

Dat zullen we zeker doen! Bedankt, Jens!

by Categories: oud-leerlingenTags: , Een reactie plaatsen