Op 19 november was Y’All getuige van het exclusieve toonmoment van de Vrije Ruimte Balansen. De leerlingen zetten in kleine groepjes korte, prachtige optredens neer. Maar wie neemt de leiding over die liftende, balancerende en flexibele zesdes? Y’All strikte mevrouw De Saedeleer voor een interview over het reilen en zeilen van de Vrije Ruimte en deed een video-interview met Guillaume Castermans (6EcWi).
Y’All: Is er een minimum aan ervaring vereist om bij de Vrije Ruimte Balansen te kunnen komen?
Mevr. De Saedeleer: Ja ik kijk daar wel naar en voor leerlingen aan wie ik nog geen LO gegeven heb, vraag ik raad aan de andere leerkracht LO, mevrouw De Landsheer. Zij weet ook wat de balansen inhouden en dan vertrouw ik op haar oordeel. Als zij zegt: “Oei, oei dat gaat niet gaan”, dan laat ik die leerling ook niet toe, want je moet natuurlijk wel een aantal dingen kunnen. Iemand die zo houterig is als wat, of die eigenlijk qua bewegen nogal zwak is, die kan ik moeilijk in de groep zetten. Bij Piramides, Vrije Ruimte voor 5e jaar, ligt dat een beetje anders omdat ik daar iemand een rol kan geven die wat minder uitgesproken is. Bij balansen kan ik niet zomaar iemand wegcijferen. Iedereen komt aan bod en er zitten sowieso verschillen in de groep, dat maakt het boeiend. Je moet natuurlijk echt wel iets kunnen en de fysieke mogelijkheden hebben om deel uit te maken van de balansen.
Y’All: Zijn er vaste onderdelen die elke Vrije Ruimte terugkomen, zoals een opwarming?
DS: Ja, de opwarming doen de leerlingen altijd zelf per twee. Dat wordt tijdens de eerste Vrije Ruimte al afgesproken. Ik heb een kalender gemaakt om per Vrije Ruimte, per datum, twee namen op te schrijven. Ze mogen zelf kiezen met wie ze samenwerken en dan bereiden ze die opwarming voor. Ze krijgen van mij een papier met tips voor een goede opwarming. Daar staat wat er zeker moet inzitten en het aantal herhalingen, bijvoorbeeld ‘Buikspieren, minimum 50’ en ze mogen dat opsplitsen in bijvoorbeeld 3 reeksen van 20 of 2 van 25. Ze vinden het wel leuk dat ze dat zelf mogen doen en ik doe bijna altijd mee, dan ben ik ook even een leerling in plaats van de leerkracht.
Y’All: Mogen de leerlingen zelf met ideeën komen, of hebt u de balansen al op voorhand bepaald?
DS: Tijdens de eerste sessie in september krijgen ze twee à drie blaadjes met de theorie van de balansen zodat ze weten aan welke principes ze moeten denken, wat ze moeten toepassen voor een goede balans en een goede lift. Er staat ook een opdracht bij en dan moeten ze een aantal balansen opzoeken, liefst op het internet. Op die papieren staan een paar zoektips zodat ze zeker op het goede spoor zitten. Als je op Youtube een goed filmpje vindt, moet je gewoon verder aanklikken en dan kom je er wel. Het internet staat gewoon vól met balansen, ze vinden eigenlijk meteen gigantisch veel. De sessie nadien moeten ze dat indienen. Ik schrijf daar wat commentaar bij of ik kruis aan wat ze zeker moeten proberen. Daarna is het gewoon uitproberen wat wel of niet lukt.
Y’All: Mogen ze dan zelf ook zomaar iets bedenken?
DS: Ja zeker, dat is de bedoeling! Als er bijvoorbeeld een balans is waar ze van zeggen :”Dat gaat niet lukken”, dan moeten ze zelf zien hoe ze die kunnen aanpassen bij de houding van één of meerdere partners zodat het wel haalbaar wordt. Zo leren ze ook dat een foto maar één idee is en dat ze van daaruit verder kunnen werken. Sommige duo’s kunnen zo iets moois doen, dat ik hen de raad geef om die balans nog wat te ‘upgraden’, een beetje moeilijker te maken. Daar zijn ze wel vrij snel mee weg en dat vinden ze wel echt leuk.
Y’All: Voor de balansen moeten ze dus vaak per twee werken, dan is het vast wel nodig dat je van elkaar weet wat je wel en niet kan doen, dat je elkaar goed genoeg kent.
DS: In het begin is het altijd een beetje zoeken, aftasten, als je gaat beslissen met wie je zal samenwerken. Het moet niet alleen klikken met elkaar, het moet fysiek mogelijk zijn natuurlijk. Ik kijk altijd een beetje naar de gestalte en zo’n zaken, maar in het begin laat ik hen zelf kiezen en uitproberen. Er zijn leerlingen die steeds met dezelfde partners willen werken. Anderen willen balans één met die persoon doen, balans twee met een andere ,… Dat was dit jaar nogal verspreid dus ik heb moeten zoeken hoe ik groepjes zou maken. Ik hebben al toonmomenten gedaan met groepjes van twee, nu waren het groepjes van vier en één van drie zodat ze binnen hun groep konden verschuiven en zo kwam het eigenlijk beter uit.
Y’All: Zijn er veel verschillende toonmomenten om naartoe te werken per jaar?
DS: Nee, er zijn eigenlijk maar twee grote pieken: het eerste toonmoment was op 19 november, de laatste sessie van het trimester en nu is het werken naar de proclamatie van de zesdes. Dat is hun grootste toonmoment van het schooljaar en dan hoop ik dan ze het op 30 juni nog eens willen tonen op de proclamatie van de lagere jaren. Ze moeten dat dus normaal twee keer opvoeren maar als er mensen zijn die dat niet willen, dan gaat het niet door, wat altijd wel jammer is. De huidige vijfdes kunnen dan niet zien wat die balansen eigenlijk doen. De groep vindt het meestal wel fijn dat ze het meerdere keren mogen opvoeren, anders zou dat alleen op de avond van de proclamatie zijn.
Y’All: Het toonmoment is dus eigenlijk een soort beloning voor al hun harde werken?
DS: Absoluut, het eerste toonmoment gaan we proberen versmelten in één nummer dat dan hun eindnummer wordt. Daar komt natuurlijk heel veel bij kijken. Timing bijvoorbeeld is heel belangrijk. We moeten steeds proberen op de muziek te werken en ook eerst al afspreken welke muziek we gebruiken. Dan is het puzzelen, puzzelen, en blijven puzzelen tot alles heel vlot verloopt.
Y’All: Dan nu nog een laatste vraag: vindt u het leuk om de Vrije Ruimte Balansen te begeleiden, of zou u liever wat zaken veranderen?
DS: Ik zou liever élke week twee lesuren hebben! (lacht) Leuk is eigenlijk te zacht uitgedrukt, ik vind het ongelofelijk tof! Da’s eigenlijk wat ik het liefste doe hier op school, mijn favoriete opdracht is het begeleiden van de Vrije Ruimte Balansen. Vooral omdat dat dan steeds werken is naar dat toonmoment op het einde van het jaar en je mag daar dan alles bij betrekken, zoals kostuums, decor belichting, speciale effecten, om alles echt tot in de puntjes af te werken. Dan zijn de leerlingen zo trots als ze alles kunnen tonen aan hun jaargenoten en de rest van de mensen die er bij zijn. Dat is hun moment, maar ook een beetje mijn moment. Ik vind het superleuk!
Y’All: Bedankt voor het interview en nog veel plezier met het begeleiden van de Vrije Ruimte!
Een impressie van VR Balansen van enkele jaren geleden:
yallstvin.com 