Speciaal voor het beste schoolmagazine van Dendermonde maakte meneer Desmedt (leerkracht Frans in de tweede en derde graad) tijd om te antwoorden op onze doordringende vragen. Y’All polste naar hoe het SVI iets betekent voor deze leerkracht.
Y’All: Hoe lang werkt u al op onze school?
DEL: “Mijn verhaal op het SVI is begonnen op 1 september 1980, ik gaf toen les aan de Humane Wetenschappen op de toenmalige normaalschool (hoger onderwijs voor kleuterleidsters). Buiten mijn werk hier op onze school gaf ik ook nog les op een avondschool in Wetteren, heb ik vervangingen gedaan op verschillende scholen en heb ik een legerdienst van acht maanden in Keulen volbracht. Ik heb zelfs nog een jaartje voor de klas gestaan in een vierde jaar handel.”
Y’All: Wat herinnert u zich nog van uw eerste schooldag op onze school?
DEL: “Zuster Lydia, de directrice, kondigde mijn komst op onze school aan als nieuwe leerkracht door de luidsprekers. Ik was er wel een beetje van geschrokken want ik kende luidsprekers enkel uit het station. Nu ben ik er natuurlijk al aan gewend geraakt. Dat eerste jaar raakte ik er ook niet aan uit dat een leerlinge die in klas A voor de pauze ook in klas B na de pauze zat. Uiteindelijk besefte ik dat het een tweeling was, gekleed in hetzelfde blauw-witte uniform. De directrice vond het ook vreemd dat ik liever met de trein kwam.
Y’All: Welke elementen maken onze school aangenaam?
DEL: “Het is heel leuk dat ik al mijn collega’s ken en dat ik heel veel leerlingen (her)ken, zelfs die uit de eerste graad. De directie staat ook heel dicht bij de leerkrachten en het is heel aangenaam dat ze echt naar ons luisteren. De leerlingen zijn ook respectvol naar ons toe en onze school slaagt er ook in een hoog niveau te halen (de slaagkans in het hoger onderwijs is dan ook groot). Wat ik zelf heel belangrijk vind is tucht; gelukkig vind ik dat op onze school ook terug.”
Wat zult u het meeste missen op het Oscar Romero College?
DEL: “ Op die vraag weet ik het antwoord nog niet echt. Mijn collega’s en ik zullen snel onze weg wel vinden in het nieuwe systeem en we zullen verdeeld worden over de nieuwe domeinen. In het begin zal het wel aanvoelen alsof ik op een deels onbekende school terechtkom. Wat ik het meest zal missen is zonder twijfel het gemak waarmee ik vandaag les geef. Ik heb zo mijn gewoontes en het SVI is een tweede thuis voor mij. Hier op school ben ik de ‘nestor’; de leerkracht met het meeste aantal jaren op de teller samen met mevrouw De Waele.”
Y’All: Zult u de leerlingen missen?
DEL: “Ik zal hen zeker missen, niet alleen de leerlingen die ik dit jaar heb maar de leerlingen in het algemeen. Ik mis steeds weer opnieuw de aangename en sympathieke leerlingen die weg zijn van onze school. Ik zie hen dan ook met groot plezier terug aan boord van de trein, in Dendermonde, Gent of ergens anders. We praten dan over hun studies en wat voor job ze hebben.”
Y’All: Schrikt het u af om van onze school naar zo’n grote school te moeten overstappen?
DEL: “Ik denk niet dat ik schrik moet hebben. In de praktijk zal het deel van ORC waar ik zal werken niet veel groter zijn dan het SVI. Ik zal me natuurlijk moeten aanpassen met al die nieuwe collega’s en een nieuw domein (waarschijnlijk dat van Talen en Exacte Wetenschappen). Op het einde van dit jaar zullen alle leerkrachten geïnformeerd worden over hun toekomst op het ORC. Deze verandering zal ons ook de kans geven om te praten over de figuur Oscar Romero.”
Y’All: Hebt u nog een leuke anekdote om af te sluiten?
DEL: “Twintig jaar geleden organiseerde ik, zoals nu, de reis naar Parijs. Toen we aankwamen in het hotel kreeg ik te maken met een onaangename verrassing. Door een misverstand bij de receptie waren onze kamers al toebedeeld aan een andere school die zich al hadden geïnstalleerd. De bazin van het hotel had ook andere hotels in de wijk Cité Montmartre en gaf ons -zonder bijbetaling natuurlijk- chique kamers in een ander hotel. Mijn collega’s en de leerlingen wachtten gelukkig in de bus op een grote boulevard niet ver van het andere hotel. We waren maar met een vijftigtal omdat de reis toen nog optioneel was en in de vakantie viel. Pas nadat we ons in de kamers hadden gesetteld, vertelde ik mijn collega’s het hele verhaal want in die tijd waren er nog geen gsm’s. Die dag heb ik het heel warm gehad maar nu kan ik er steeds weer om lachen.”
yallstvin.com 